Mia Creemers

Uitvaartmis voor Mia Creemers, 20 februari 2025, 10u30

Celebrant: pastoor Jozef, parochie Sint-Dionysius, Opoeteren
aruljoesundari@gmail.com
+32 471 94 70 16

Intrede

Muziek 1: Stabat Mater Dolorosa (lijdende moeder) van Pergolesi — Julia Lezhneva, Philippe Jaroussky, Diego Fasolis (live beluisterd met mama in het kerkje van Aldeneik, in de passietijd 2023)
https://music.apple.com/be/album/stabat-mater-i-stabat-mater-dolorosa/731714033?i=731714271&l=nl

Herinneringskaars aansteken
Samen met alle achterkleinkinderen ...

 

Openingsgebed

Dienst van het woord
Eerste lezing: uit de eerste brief van Paulus aan de Korintiërs
De liefde
1 Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schallende cimbaal. 2  Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn. 3 Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs om te worden verbrand  – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten.
4  De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. 5 Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, 6 ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. 7 Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
8 De liefde zal nooit vergaan. Profetieën zullen verdwijnen, klanktaal zal verstommen, kennis verloren gaan – 9 want ons kennen schiet tekort en ons profeteren is beperkt. 10 Wanneer het volmaakte komt zal wat beperkt is verdwijnen. 11 Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter me gelaten. 12  Nu zien we nog maar een afspiegeling, een raadselachtig beeld, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben. 13 Dit is wat blijft: geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.

Tussenzang muziek 2: Esti Dal  van Zoltán Kodály — Tenebrae
https://music.apple.com/be/album/esti-dal-kod%C3%A1ly/206690854?i=206691035&l=nl

Tweede lezing: uit het evangelie volgens Matteüs (5, 1-12a)
De bergrede
In die tijd toen Jezus de menigte zag, ging Hij de berg op,
En nadat Hij zich had neergezet, kwamen zijn leerlingen bij Hem.
Hij nam het woord en onderrichtte hen aldus:
“Zalig de armen van geest, want aan hen behoort het Rijk der hemelen.
Zalig de treurenden, want zij zullen getroost worden.
Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen het land bezitten.
Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid,
Want zij zullen verzadigd worden.
Zalig de barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid ondervinden.
Zalig de zuiveren van hart, want zij zullen God zien.
Zalig die vrede brengen
Want zij zullen kinderen van God genoemd worden.
Zalig die vervolgd worden om de gerechtigheid,
Want hun behoort het Rijk der hemelen.
Zalig zijt gij, wanneer men u beschimpt,
Vervolgt en lasterlijk van allerlei kwaad beticht om Mijnentwil:
Verheugt u en juicht, want groot is uw loon in de hemel.”

Homilie of “levensverhaal”

Hoe sterk gij waart

Ik herinner me hoe gij stondt in de stormen van het leven. 
Hoe de grond onder uw voeten scheurde, maar gij niet vielt. 
Hoe gij, door alles heen, een thuis bleeft bouwen van liefde, 
waar verdriet een kamer mocht hebben, 
maar nooit het hele huis werd. 

Gij waart een kind toen de wereld brandde. 
Oorlog raasde door het dorp, angst kroop in de huizen, 
maar gij leerde zwijgend hoe overleven moest. 
Voor ge volwassen waart, werd uw moeder u ontnomen, 
en met haar de zachte hand die u had moeten dragen. 
Toch hieft gij het hoofd en gingt verder. 

Gij bracht leven in de wereld en moest het laten gaan. 
Eerst het kind dat amper een ademtocht kende, 
later de jongste zoon, wiens toekomst gij nog in uw handen voelde. 
Toen uw man u ontglipte, de man die aan uw zijde bouwde, vocht en liefhad, 
bleeft gij achter met wat was en wat blijven moest. 
Toch waart gij er, altijd. 

Gij bracht leven in de wereld en hieldt het vast met tederheid. 
Drie dochters en een zoon, later vijf kleinkinderen, 
nog later zes achterkleinkinderen, 
die zich aan uw liefde koesterden als bij een haardvuur. 
Gij waart de kern van onze familie, 
de bescheiden lach aan de feesttafel, 
waaruit gesprekken vloeiden en glazen klonken, 
waar eten altijd net iets beter smaakte, 
omdat gij daar waart. 

Uw handen rustten nooit.
Gij leerde naaien en bleeft stikken en herstellen tot uw laatste dag.
Gij leerde koken, bakken, inmaken, opleggen –
niet omdat het uw passie was, maar omdat het nodig was,
en dus deedt gij het, en nog goed ook.
Gij kende het werk op de boerderij,
en zette dat voort in huis, tuin en bedrijf.
Gij hieldt vast aan uw routine, uw discipline van zorgen, dienen, opruimen, ...
niet uit plicht, maar uit een diep besef
dat er rust en zingeving te vinden was in het kleine,
in het werk dat nooit af is,
in het ritme van de dagen die komen en gaan.

Uw huis stond in de natuur, 
een stille, nooit opdrogende bron van wijsheid en troost. 
De bossen fluisterden hun seizoenen rondom u, 
en met de wind in uw gezicht, wandelend tussen bomen, 
stondt gij stil en luisterde, 
zoals gij luisteren kondt. 

Urenlang kondt gij stil vertoeven
in muziek, in boeken waarin uw wereld groter werd, 
in kruiswoordpuzzels die uw geest scherp hielden, 
in de stilte die gij liefhadt. 
Gij wist dat kracht niet luid moest zijn, 
dat standhouden ook kon bestaan 
uit wachten, voelen, aanvaarden. 

Gij hebt ons geleerd hoe een mens staande blijft, 
niet enkel in pijn, 
maar ook in vreugde. 
Dat we kunnen rouwen, 
zonder te vergeten hoe te leven. 
Dat liefde nooit ophoudt, 
zolang we haar blijven vieren. 

En als wij ons verliezen in verdriet, 
laat ons dan de kracht herinneren 
die gij in ons achterliet. 
Laat ons eenvoudig rechtop blijven staan, 
zoals gij dat deedt. 

Laat ons het leven liefhebben, 
zoals gij dat deedt.

(CV, 17/02/2025

 

Muziek 3: May it be — Enya
https://music.apple.com/be/album/may-it-be/323714092?i=323714152&l=nl

 

Voorbedes

Geïnspireerd op het werk van Hans Sevenhoven over de spiritualiteit van de Heilige Franciscus

Franciscus’ hoop

Vrede
Vrede over de zaden die in de aarde vallen en inslapen
Vrede over goudgele bloemen in de lente
Vrede over de lommerrijke beek en haar oevers,
en de treurende takken van de wilg
Vrede over het vuur dat licht brengt in de nacht
Vrede over de zingende vogels met een brok zon in hun keel
Vrede over de mensen die in strijd en leed geduldig blijven
en groeien tegen pijn en lijden in
Vrede over bruggenbouwers die de hoop levend houden
Vrede over al wat leeft

Laten we bidden voor de vrede

Eenvoud
Als we eenvoudig beginnen
de dingen en de mensen
te aanvaarden zoals ze zijn;
als we de vogels de vogels laten
en de lelies op het veld lelies;
als we de wolf de wolf laten
en zorg voor hem dragen;
als we de tijd nemen
zoals hij komt
en zoals hij weer gaat;
dan worden wij misschien
eenvoudig wie we zijn ...

Laten we bidden dat iedereen gewoon zichzelf mag zijn

Kwetsbaarheid
Verborgen
in een fragiele zonnestraal,
in een bedauwd spinnenweb
in de ochtendzon
in de geur van een dennenbos,
in het kabbelende water bij de molen,
in hemelse muziek die voorbij zweeft;
in wat je zo diep raakt dat je er een mee wordt.
Heel even.
In een moeder die haar kind verliest
en een kind zonder moeder ...

Laten we bidden voor alles wat kwetsbaar is

Gemis
Zij die Mia voorgingen,
die zij liefhad en miste,
en verbleven in haar hart.
Zij, die we nooit vergeten,
Bèrke en Jos, haar kinderen,
Theo, haar metgezel,
Jaak en Thoke, haar broer en schoonzus,
Louis, haar petekind,
haar ouders "Muder" en "Peke",
haar schoonouders “Pètje” en “Uufa”,
Jef, Jang & Anna, Thoke, haar schoonbroers en schoonzussen,
vrienden en verwanten,
allen die haar omringden in het leven
en die nu, samen met haar, waken over de grens van de tijd.

Laten we bidden voor onze geliefden die naar Huis terugkeerden

(CV, 19/02/2025)

 

Eucharistisch gebed tot onzevader en vredewens

Collecte
Muziek 4: Leven en laten leven — Bobbejaan Schoepen (geïnspireerd op de brief van Paulus aan de Filippenzen 2)
https://music.apple.com/be/album/leven-en-laten-leven-home-recording/411915354?i=411917552&l=nl

Communie
Muziek 5: Blijf mij nabij wanneer het duister daalt — Amstedam Staff Songsters of the Salvation Army
https://music.apple.com/be/album/blijf-mij-nabij-wanneer-het-duister-daalt/1459029689?i=1459029737&l=nl

 

Bewieroking

Wat blijft 

Wat blijft er achter, wanneer een leven voorbij is? 
Niet de voetstappen in de gang, 
niet de dagen in de kalender, 
niet het huis of de dingen die zij aanraakte. 

Wat blijft, is wat zij in ons legde. 
Haar liefde, haar wijsheid, haar kracht. 
De hand die ze op een schouder legde, 
de blik vol mededogen, 
eenvoudige woorden van troost en aanmoediging. 

Wat blijft, is de warmte aan de tafel, 
waar haar aanwezigheid nog voelbaar is, 
in het delen van verhalen, 
in het gebaar waarmee we lekker eten delen, 
zoals we samen zo dikwijls deden. 

Wat blijft, is de eenvoud van haar dagen, 
het ritme van werken en zorgen, 
van wandelen en luisteren, 
van stil zitten met een boek of muziek 
en zich verliezen in gedachten. 

Haar leven is niet verdwenen, 
het is overgegaan in ons, 
in hoe wij verdergaan, 
in hoe wij elkaar vasthouden, 
in hoe wij haar naam uitspreken. 

Wat blijft,
is de liefde die ons draagt. 

(CV, 18/02/2025)

 

Bidprentjes uitdelen

Muziek 6: If you ever forget — May and June
https://music.apple.com/be/album/if-you-ever-forget-als-jij-ooit-vergeet/1719408355?i=1719408356&l=nl

Tekst op het gedachteniskaartje:

“Dag mama”

Hoe dikwijls hebt ge dat niet gezegd
“Dag mama”
Bij het komen en bij het gaan
“Dag mama”

Hoe dikwijls hoorde gij het niet
“Dag mama”
Op zonnige dagen, bij koude en regen
Op gewone dagen, en op feestelijke

“Dag mama”
Nog een keer kunt ge het zeggen
“Dag mama”
Nog een paar keer kunt gij het horen, misschien

Daarna alleen nog in gedachten
“Dag mama, waar zijt gij nu?”
In lange doorwaakte nachten
Op een winters kerkhof ...

“Dag mama”.

 

(CV, 16/02/2025)

 

Afscheid

Dank u, mama. Dank u, oma. Dank u Mia.

Dank u, mama.
Voor uw leven dat ons droeg,
voor de liefde die gij gaf zonder vragen,
voor de kracht waarmee gij ons hebt geleerd
hoe in het leven te staan.

Dank u, oma.
Voor de warmte aan de tafel,
voor de verhalen, de zorg, de feestjes,
voor de eenvoudige momenten
die nu onschatbare herinneringen zijn.

Dank u, Mia.
Voor uw handen, die nooit rustten,
die ook streelden en omhelsden.
Dank u voor uw ogen en oren,
die keken en zagen, hoorden en luisterden
die begrepen zonder woorden.
Dank u voor uw aanwezigheid,
voor wie gij waart.

Gij zijt niet weg.
Gij zijt in ons hart, in ons doen en laten,
in de liefde die we voortzetten.
En nu laten wij u gaan,
met woorden die ons verbinden
met het eeuwige licht:

"Ten paradijze mogen engelen u geleiden …"

(CV, 18/02/2025)

 

Zegen ...
Ten paradijze

Muziek 7: Liefde gaf u duizend namen (Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen) — Koordinaat
https://music.apple.com/be/album/liefde-gaf-u-duizend-namen/1688513209?i=1688513213&l=nl

Naar het kerkhof ...

En later
Als iedereen weer weg is
naar huis
aan het werk
of waar zijn leven is 
...

 

Door de eeuwigheid geraakt

Met het overgaan van mama
hebben we even de eeuwigheid aangeraakt.
Verbonden door liefde konden we een eindje met haar mee,
tot aan de oever misschien, of zover het ondiepe reikt.

En hoewel de stroming trekt,
haar steeds verder meeneemt naar het licht,
keren wij terug, onwillig, met lege handen, verweesd,
haar beeld en haar liefde in ons hart

Toch schijnt opnieuw de zon door haar slaapkamerraam
Het sijsje zingt zijn morgenlied
Haar klok slaat de uren die er niet meer zijn

En moeizaam nemen wij het haam weer op
Zin zoekend in wat zinloos lijkt
in het licht van de eeuwigheid

(CV 21/02/2025)

 

Blij waren we. Met elke handdruk, elke streling en omhelzing, elk woord van troost. Zoveel liefde en steun. De mailtjes, de berichtjes, de kaartjes, de bloemen ...

Het hielp ons door de eerste moeilijke dagen en geeft ons de moed om verder te gaan. Dank u wel.

Familie Vandersteegen - Creemers