TRØST

Begin 2020 besloot ik een andere richting uit te gaan.
Vandaag bied ik op een originele manier meerwaarde in de uitvaartwereld.

Geld, resultaat en consumeren stonden centraal in mijn werkomgeving. Het gevoel van leegte groeide. Ik vulde het zo goed als ik kon in. Door creatief samen te werken met designers en door projecten op te zetten waarin het sociale en het duurzame toch meetelden.

Het werd alleen maar duidelijker voor mij waar mijn voldoening echt zit. In samen mooie dingen waarmaken, in mensen inspireren en in passie en positiviteit delen.

En toen overleed mijn grootvader. In 2019. Hij toonde me dat doodgaan ook schoon kan zijn. Heel zacht ging hij heen, in het woonzorgcentrum, terwijl ik hem streelde en intens zijn laatste energie mocht voelen. Een heel aardse spirituele ervaring.

2020 brak aan. Mijn dochter interviewde me voor school. Hoe ik dacht over de dood. En wat als ik plots zou sterven? Opnieuw een kantelmoment. Ik besefte dat ik er oprecht oké mee ben als ik morgen zou vertrekken. Hoe graag ik ook leef en hoe graag ik ook bij de mensen ben die ik graag zie. Er is geen angst meer. Dat was ooit wel anders … Ik wens iedereen dit bevrijdende gevoel toe.

Ik verdiepte me in alles wat met dood, verlies, afscheid en rouw te maken had. Eigenlijk is het simpel: van leven ga je dood.

Bijdragen aan het doorbreken van het taboe rond overlijden en een afscheid mooier maken - op tal van vlakken - werd mijn nieuwe missie. Trøst was geboren.