GUIDO HAERYNCK

November 2025 Watou

“Verwondering om wat een schrijver met taal vermag: hoe die, over alle generaties heen, de zin en de onzin van het bestaan bevraagt." (J. Deleu, D.S 24/10/25)

In Memoriam Gwy Mandelinck
naast I.M. Eddy van Vliet,
beide geborgen door hun gedicht

ontwerp: architect Stéphane Beel

Hoogzomer

Het Grensland te Watou,

"Waar de zon aan overuren doet.
Hier wordt de vreugde bevestigd: weiden
stappen in een cavalerie van drogend hooi
..."

Gwy Mandelinck
Uit: De wijzers bij elkaar (1974), Orion

Nabijheid

Wanneer wij botsten is mij van
zijn hoofd het hardste niet ontgaan
Hoe klein die ook zou zijn, er was geen barst
te slaan.Ik greep zijn pols.

Ik beet.Hij liet begaan.
Hij aaide mij en zei mijn naam.
Ik werd zijn kind, in liefde even groot:
een hand die om de mijne sloot.

Jan Miet Filo

Aan mijn geliefde Gwy,

Letterdievend uit de langste minnebrief
...
Dan lijkt het of de liefste als een kruimeldief
de witte broodstijd overdoet,
dan hoort zij tijdeloos de nachten toen.

Omhelzing,
Agnes

(G.M., uit De droefheid is in handbereik)

5 april 2025

Aan va,

Ook vandaag, een jaar na jouw heengaan, doet de zon aan overuren
en vieren we jouw rijk gevuld leven en de bijzondere sporen die je voor ons hebt nagelaten.

Omhelzing,
Moe-Agnes
Miet en Wim, Filomeen en Klaus
Mien, Noor en Saar

Aan va,
Op deze verjaardag is 'jouw verte nabijer dan ooit'

Dat ik om de lenden mij de omtrek
van de aarde snoer, dat ik cirkel

met de zonnebloemen, schijf na schijf
op maat gesneden, ...

voor wat er in de verte ligt,
slijt ik een zijderoute uit de kleren.
G.M.

Omhelzing,
Agnes, Miet, Filomeen

Watou
voor Gwy en Agnes

Wij hebben de grond
verpakt, de donkerte
vergrendeld

We luisteren
naar het stampen van
langdurigheid

We horen
dat het starten
sputtert in het sneeuwen
van de nacht

De gestalte
van het zwart: ze
overwintert steeds

Roland Jooris 2005, uit Terugdoen

Hommage Gwy Mandelinck

door vriend-dichter Paul Demets
Ex Voto
een performance voor Gwy Mandelinck

10 augustus 15u en 17u te Watou

https://www.kunstenfestivalwatou.be/nl/evenement/ex-voto/

Het land van amen

Ik zal voorbij zijn en het dorp zal duren
gelijk vandaag met harpen in de bomen.
Geblaat geblaf. En telkens toegenomen
bewegingen tegen de middaguren.
Het gras ontelbaar tussen vogelveren (...)

installatie Poëziezomer 1991
gedicht Anton van Wilderode
kunstwerk Frank Liefooghe

Op vaderdag


Dat er sterren boven ons gespijkerd staan,
dat het hamert in ons hoofd;

de wereld ons te buiten gaat alsof men
op het kookpunt van het water naar

ons fluit; wij van dorst vergaan,
dat je een hand verheft

die voor een zee van tijd het zoute
van het zoete water scheidt.

G M.