Christine Tulleners

dag Roland en Hugo,

op de laatste dag van 2014 zag ik je in de winkel Roland, pratend over je moeder die je zo mist in deze dagen. De verbondenheid en samenhorigheid tussen jullie als broers is ontroerend eerlijk en open.
Het gesprek dat ik met jullie had in Maastricht gaf mij de indruk dat jullie ,op jullie eigen authentieke manier afscheid genomen hebben van een persoon die jullie zo dierbaar was dat jullie haar niet in handen van anderen wilden laten. Jullie wisten wat jullie moeder waard was en wat ze verdiende en misschien ook graag gewild had voordat ze deze aarde zou verlaten.
Ondanks veel tegenstand en misschien onbegrip is het afscheid iets van jullie samen geworden. Jullie hebben letterlijk jullie moeder begeleid en verzorgd, wie doet dat nog ?
En dan klopt het wat Roland vaak zegt: als je iets echt wil, komt er iets waardoor dat ook mogelijk is.Jullie kennen al langer de pijn en verdriet van verlies en iemand missen. En toch is ieder verlies weer anders.Ik wens jullie veel sterkte en helderheid.

Dank je wel, Nathalie! Dat is ook zo. Er is een reden!

En het gaat inderdaad nooit verloren!

Sterkte kunnen we momenteel nog goed gebruiken.
We missen ons Ma enorm. Maar we komen er wel. Dat was een belofte.

Ik moet vooral vandaag denken aan het moment dat wij jou tegenkwamen tijdens het wandelen aan De Salamander, Nathalie.

Kon het nog maar eens.


Ik zal het diep in mijn hart bewaren!

Wat je in het diepste van je hart bewaart, gaat nooit verloren... Sterkte!

Wat je in het diepste van je hart bewaart, gaat nooit verloren... Sterkte!

Dat zal het, Jacques!
Zonder twijfel!

Uw sterretje zal zeker blijven stralen

Zalig Kerstfeest, Ma!

Jullie moeder in gedachten en bewust van de kracht van licht, wens ik jullie bijzondere dagen toe! Ik ben ervan overtuigd dat een ster zich toont.

Dankbaar,
voor een bijzondere dag!

Afscheid nemen bestaat niet. Ik doe het niet. Ik denk wel aan Julie.