Jacques Brunain

Dag Jacques,
Ik vergeet je niet. Vooral niet de bijzondere gesprekken die we hadden over relaties en kinderen, zomaar ergens op kooruitstap in Limburg...
Ik ben zeker dat je vrouw en kinderen ook zulke mooie herinneringen mogen koesteren.
Sabine Van Lancker

Dag Pa,
Hier staan we nu, voor een laatste keer.
Niet helemaal zoals we dat vroeger deden,
op de weinige momenten waarop jij
even helemaal vooraan werd geplaatst.
Toen konden we nog rechtstreeks tegen jou praten,
zien hoe je er toch wel van genoot
dat we jouw ‘dat is allemaal niet nodig’
zomaar aan onze laars lapten.
Nu is het toch wel wat praten in een ijle lucht
met mooie woorden voor jou en over jou.
Met woorden van steun voor ons die achterblijven.
Jouw deur is stilletjes dicht gevallen.
Jij bent als het ware langs een achterdeurtje
helemaal van het toneel verdwenen.
Je laat een leegte achter die wij met zijn allen
opnieuw moeten leren invullen.
Het gaat je goed, Pa, waar je nu ook terecht mag komen.
Tot op de dag dat we finaal afscheid zullen nemen,
op onze allerlaatste afspraak.
Philippe

Ben je even weg?
Even niet weg?
Nog niet wegweg?
Je weg weg?
Aie…
Weg ben je!
Kom je nog even?
Kom nog even,
Even je weg op.
Komkom nog even,
Kan je zo weer even weg!
Piro

Onder het fonk’lende sterrenlicht,
Onder de stralende maan,
Als de nacht de littekens heeft gedicht,
Die door de brandende dag zijn ontstaan,
Dan zeg ik u nu, zo ik dat mag,
Als haat uw hart beknelt,
Na de hete strijd van de dag,
Zeg dan uw haat vaarwel,
De verdwijnende dag is niet meer,
Hoeveel pijn die misschien ook bracht,
De dag is weg en komt nooit meer weer,
En is overgegaan in de nacht.
Vergeet, vergeef de littekens die zijn gedicht,
En slaap zal u de ogen neer doen slaan,
Onder het fonk’lend sterrenlicht,
Onder de stralende maan.
Eline

Je reconnais pourtant avoir omis à un devoir de petite fille, envers toi et Mamy, c'est de n'avoir jamais su vous dire: "Papy et Mamy, je vous aime!"
Aujourd'hui tu t'en vas. tout là haut au paradis, sans que je n'ai eu le temps de te raconter ce qu'est ma vie aujourd'hui. Mais Mamy est encore là et je sais que malgré son chagrin, elle te racontera.
Toi mom Papy que je croyais éternel, reçois ce message d'amour.
Je t'embrasse de tout mon coeur et de toute mon affection.
Je te dis à bientôt j'espère dans un nouveau monde en paix. Je sais que de ton regard bienveillant tu saura veiller sur Mamy et sur nous tous.
Ou revoir Papy, je t'aime fort! tu vas beaucoup nous manquer.

Ta petite fille Kathy.

Lieve Opa,
Voilà que tu rejoins Dieu, dans ce paridis si mystérieux à nos yeux. Si tu rencotre tous ceux que l'on aime, dis leur que l'on pense souvent à eux. Et dis toi une chose Papy, c'est que je penserai souvent à toi, à tous ces souvenirs.
Un bus aménagé, a de belles photos, a une ribambelle de labrador, a beaucoup de livres, aux fameuses frites à Papy, a de très belles fêtes de famille. Ce sont toutes ces petites choses et tant d'autres encore dont je me soiviendrai et que je raconterai un jour à mes enfants, très bientôt, c'est promis.
Toi mom Papy, tu n'étais pas très bavard, mais de petites grimaces affectueuses aux gros yeux mécontents sur nos bêtises d'enfants, tu as su marquer nos esprits et embellir notre enfance.
Je ne t'en veux pas d'être parti si vite, selement de ne pas avoir eu le temps au dernier au revoir.
Vous étiez si lion, mais l'on pense tellement à vous. L'air de rien vous nous manquez beaucoup!
... (voir prochain message)

Papa,
Je devrais de toute façon monter en Belgique pour venir fêter la nouvelle
année en famille et Dieu sait, que la nôtre est nombreuse.
Nous sommes là, les enfants et moi, un peu plus tôt pour te dire au revoir.
Sache quand même une chose, tu restes prêt de nous : dans nos coeur, dans
les beaux souvenirs et aussi dans ceux parfois un peu plus douloureux.
Je te retrouve dans une étoile, dans le vent que tu aimais beaucoup et qui
chez nous, comme tout le monde le sait, souffle parfois très fort.
Maintenant, toi aussi, tu veille sur nous depuis là-haut.
Passe le bonjour aux Bompapas, Bonnemaman, Marraine et tous les autres
membres de la famille qui nous ont déjà quitté et que t’as du retrouver
maintenant.
Merci Papa pour tant de choses. Pour la vie que tu m’as donnée : sans
Maman et toi je ne serais pas là maintenant.
C’est toujours trop tôt quand quelqu’un nous quitte définitivement. Mais
toi, tu nous as vraiment pris au dépourvu.
Tu me manques énormément, je t’aime très très fort
Au revoir, Anne

Dag Marc en familie,

Ik heb nu pas even tijd om stil te staan bij dit gebeuren. Het is me niet vreemd; straks, als iedereen oudjaar voorbereidt, kan ik het heengaan van mijn vader vorig jaar herdenken.
Er is niet zoveel veranderd sindsdien, behalve dat er op de wonden wat stof is komen te liggen. Stof dat snel weggeblazen wordt bij de minste gelegenheid, zoals het overlijden van jouw dierbare.

Wellicht went zoiets nooit. En voor mijn part hoeft dat ook niet. Ook verdriet heeft zijn plaats. Zeer zeker. Gun jezelf de kans om het verdriet zo veel en zo diep te beleven als nodig is. En laat de tranen maar vloeien. Daarvoor zijn ze gemaakt.

Ik denk dat de grootste troost erin kan bestaan, te weten dat ook anderen ditzelfde gevoel meemaken. Mee-lijden, mee-voelen, dat helpt op de een of andere manier. Ik wil je hierbij mijn volste mede-leven geven, als steun en troost.

Gegroet,

Yves en Marleen , mijn oprechte deelneming. Het moet nogal een schok geweest zijn om je papa zo abrupt te verliezen. Ik wens jullie heel veel sterkte en liefde.
Rita Selschotter

Papa,

Wat is sterven?

Ik sta aan de kust, aan de zee.
Er vaart een schip uit in de ochtendwind.
Het gaat de oceaan op. Het is een mooi schip en ik staar het bewonderend na tot het aan de horizon verdwijnt.

Iemand naast me zegt: "Nu is het weg."
"Weg? Waarheen?!"
Ik zie het alleen niet meer.

Dat is alles. Dat het heel klein werd en uit het zicht verdween, dat ligt aan mij, niet aan het schip.

Op hetzelfde moment waarop iemand hier zegt: "Het is weg", staan elders anderen die het schip juist zien naderen.
En daar klinken stemmen op die het met vreugdegeroep begroeten: "Kijk, daar!"

Dat is nu sterven.

(uit What is dying? Bisschop Brent, vert. W. Scherpenisse)