Marc SPOELDERS

Ik heb u wel eens vervloekt,
u heeft mij desondanks geïnspireerd.
u zei "'t zijn pedagogen zoals jij die men zOEkt"
ik dacht "ik heb hier al veel onzin geleerd".
Nu ik dit droevige bericht lees
dat u er niet meer bent
voel ik me gek genoeg een beetje wees
je was een boeiende vent...

Ik heb u wel eens vervloekt,
u heeft mij desondanks geïnspireerd.
u zei "'t zijn pedagogen zoals jij die men zOEkt"
ik dacht "ik heb hier al veel onzin geleerd".
Nu ik dit droevige bericht lees
dat u er niet meer bent
voel ik me gek genoeg een beetje wees
je was een boeiende vent...

Hé, dag Marc,
stom dat ik je hier zo moet aanschrijven.
Ik zie dit als je laatste statement om te zeggen: en toch doe ik het op mijn manier.
Bedankt dat je me halverwege de jaren '80 liet zien dat aan een universiteit studeren meer is dan enkel cursussen van buiten blokken, maar dat je ook uitgedaagd wordt kritisch na te denken (althans in uw colleges).
Bedankt dat je ons (toen als bijna enige docent) met primaire bronnen (onderzoeksartikels in het Engels, godbetert) in aanraking liet komen. 't Heeft bij mij een virale infectie veroorzaakt waar ik nog lang niet van verlost ben.
Bedankt dat je me stimuleerde na mijn studies een jaar abroad te gaan studeren.
Nadien zijn onze wegen gescheiden gaan lopen; nadien volgden professioneel niet je makkelijkste jaren, zo begreep ik.
Fysiek ben je er niet meer, maar in gedachte blijf je sterk mee bepalend voor hoe ik naar onderwijs en onderzoek kijk.
'k Had je het liever anders meegedeeld, maar, 1000 x dank.
Sterkte voor je vrouw en je 'S'-en.
groet
Peter

Woorden schieten tekort. Je was en blijft een inspiratiebron voor de vele studenten die jouw als prof hebben gekend. Innige deelneming aan de familie

We zullen ons dhr Spoelders in dankbaarheid blijvend herinneren, om wat hij tijdens onze opleiding betekende als uitstekende pedagoog.

Geachte professor,

Onlangs nog gaf je aan dat ik - wanneer ik in Gent kwam- iets moest laten weten zodat we samen eens iets konden gaan eten om bij te praten. U had nu tijd en ik dacht dat er nog veel tijd was, wat een misrekening...
Mijn oprechte deelneming voor de familie.

Geachte professor,

Onlangs nog gaf je aan dat ik - wanneer ik in Gent kwam- iets moest laten weten zodat we samen eens iets konden gaan eten om bij te praten. U had nu tijd en ik dacht dat er nog veel tijd was, wat een misrekening...
Mijn oprechte deelneming voor de familie.