Annemie Cuppens

Annemie,
Zojuist verneem ik via de pc dat jij er niet meer bentg...
Hoeveel jaren is het geleden dat wij op dezelfde school zaten in Beverlo, jij eenklas hoger dan ik. Mijn beste herinnering aan jou is je klaterende lach, nu ik er aan terug denk besef ik dat jouw lach nog steeds in mijn egeheugen zit...
Maar je bent uit gelachen en ik leef mee met hen die jou moesten laten gaan !
En ondanks dat ik jou jàren lang niet meer heb gezien zal je toch in mijn herinneringen bijven.
Mijn oprechte deelneming aan de Fam. Cuppens !

Annemie,
Als kind speelde een groot deel van je leven zich buiten af. Plaats en speelkameraadjes te over. Korenvelden, weiden, de boomgaard rond het huis. Weet je nog hoe je de schapen van de boer plaagde en de schrik als die achter je aangingen? Ravotten, verstoppertje spelen, bruggetjes over de vest bouwen, kampen maken, cowboy en indiaantje spelen -wat voor een meisje meestal inhield dat ze ergens aan een boom vastgebonden stond te wachten op de bevrijder…- Je bouwde huizen met de legoblokjes, legde duizenden puzzelstukjes of speelde gezelschapspelletjes. Alle mogelijke kaartspelletjes kende je en verliezen dat deed je echt niet graag. Voor jou geen poppen of meisjesspullen. Je had één pop –omdat dit nu eenmaal zo hoorde- maar deze werd zwaar verwaarloosd en aan haar lot overgelaten. Het moederen zat er toen blijkbaar nog niet in. Later met je kinderen werd dit moederen een natuurlijk gegeven: de zorg voor de kinderen stond altijd op de eerste plaats.
Je was graag bij anderen, een sociaal voelende vrouw en lid van vele verenigingen. Iets organiseren kon je als de beste. Werkplannen, lijsten… Als kind was je bij de gidsen en later zat je in de leiding. Als volwassene was je Jaren verantwoordelijke voor de distributiedienst van de VZW borstvoeding, door regen en wind met pakketjes op de fiets bijna dagelijks naar het postkantoor; je was bestuurslid en voorzitter van de gezinsbond en daar de drijvende kracht achter de oppasdienst en de tweedehandsbeurzen; en zo waren er nog verschillende organisaties die op je konden rekenen. Ook je werk bij KVG en ‘je’ Lidoa getuigde van veel inzet. In jouw dag leken soms meer dan de normale 24 uren te zitten.
Je hield van je tuin en het tuinwerk, kokkerellen, bakken en lekker eten. Je maakte graag samen met heel de familie een puzzel, speelde graag kaart en gezelschapspelletjes, genoot van een fietstochtje, keek uit naar een citytrip met Jo en de kinderen…
Je gezin was je liefde en je trots. Je wilde Jo het afscheid zo makkelijk mogelijk maken: paperassen opruimen, zaken regelen, taken overdragen… Je was de spil waarrond je gezin draaide, aanwezig en ter beschikking wanneer nodig. Je was de bezorgde mama die altijd het beste wilde voor haar kinderen, die deze kinderen nog zo graag nog wat langer had zien opgroeien en die uitkeek naar de geboorte van een eerste kleinkind.
Je was een toegewijde dochter en schoondochter, bezorgd en ook daadwerkelijk zorgend. Na het wegvallen van ma stond je klaar voor pa: poetsen, eten maken, tijd voor een spelletje…
Je was een gulle zus, een goedlachse zus, de met 2 voeten op de grond staande realistische zus, de -altijd in de weer-zus. Familiefeesten werden mee gedragen door je werklust. Nog een dessertje nodig? Geen probleem, je maakte het wel even. Zelfs met Pasen toen je al ziek was stonden de pottekes chocomousse en tiramissu weer klaar.
Kortom: wat je ook deed het was goed en vol overgave. Niet te veel poespas, niet te veel gedoe. Het leven is al gek genoeg…
Je zus Misja

Dag Annemie,
Veel te vroeg moet je hier vertrekken uit dit aardse leven.
Als schepen van Kinderopvang mochten je leren kennen tijdens de talrijke keren tweedehandsbeurs van De Bond, gedreven, enthousiast, het kon altijd beter,
Zo was jij, zo blijf je in onze gedachten !
Wens jouw naasten alle mogelijke kracht uit de talrijke mooie herinneringen aan jou om verder te leven
Annita Laporte

Een afscheid zoals jij het wou...het was een prachtige viering vol mooie gedachten, mooie liederen, hoop... zoals je was en altijd zal blijven. We zullen je heel hard missen, Annemie. Zoals jij zijn er geen twee...Onder groot applaus hebben we een laatste maal tot ziens gezegd... tot ziens en niet vaarwel!!! Dat de prachtige herinneringen aan jou Jo en de kinderen mag leiden naar een mooie toekomst vol vreugde en liefde voor elkaar. Veel liefs xxx... Heidi, Ruben, Nele en Hanne

Heel veel sterkte aan de familie

Veel sterkte

veel kracht en sterkte met het overlijden van Annemie. Haar lach en uitstraling, de blinkende ogen als ze vertelde over het toekomstig kleinkind, het optreden van Neil Young.
Maar ook hoe ze liefdevol over Jo en kinderen vertelde.
Annemie, we gaan je missen op deze wereld.

Het zijn vaak de kleine dingen die in je herinnering blijven:
de vredige momenten samen, een glimlach, een bepaald gebaar.
Hoe zwaar het nu ook is, op den duur zullen deze kleine dingen
het verdriet verzachten.

Met oprechte deelneming
Bestuur KVG verbond Waasland

Veel sterkte aan familie en vrienden. We zullen je niet vergeten!