Paul Couscheir

Innige deelneming

Slaapzacht Mr. Couscheir!

Waarde Paul,
We kenden elkaar 40 jaar, we waren 20 jaar collega, we gingen samen op reis naar Tunesië en Kenya, we gingen samen uit - painted the town red - en deelden lief en leed, we zouden over enkele weken weer samen naar de Chinees gaan, bij Mieke, Lakborslei 358. Verdomme Paul, een Antwerpsupporter zoals jij was uniek, je magistraal geheugen verbaasde me telkens weer! Onze sinterklaas- en poppentheaterexploten samen met'de Rik'zijn onvergetelijk...We hadden onze geheimpjes... Ik zal je missen makker.
Als er nog iets is na de dood, wat ik ten zeerste betwijfel,dan zal jouw reactie op mijn woorden ongetwijfeld geformuleerd worden met deze oneliners: 'Don't dress me in borrowed robes' en 'Stop your negative waves'... Je verdiende beter, gast.
Varkensribbetjes met look, een nasigoreng met kip en een glaasje rode wijn... Nooit zal dit nog hetzelfde zijn.
Ik wil samen met je broers 'onze lotgevallen' blijven herinneren.
I hope we'll meet again, old fruit...

Beste Meneer Couscheir. U was en een geweldige leerkracht en een fijn mens. Hopelijk heeft u nu rust gevonden, dat heeft u verdiend! Bedankt voor alles!

Mr. Couscheir,
ik heb u gekend als mijn leerkracht Nederlands. U deed uw vak geweldig. U heeft ons veel dingen geleerd. Bedankt voor de wijze lessen. Als ik een lijstje had van favoriete leerkrachten dan stond u op nummer 1 ! Het raakt mij diep om jaren later te weten te komen dat u onlangs bent heen gegaan..
Bedankt voor alles.
Mijn innige deelneming aan de familie & vrienden.

Mr. Couscheir, bedankt voor de plezierige en fijne tijd die ik bij u in de lessen mocht beleven! Kus van miss woodwoman!

Woorden schieten te me kort!

Bedankt Mr. Couscheir voor de fijne tijd in het KAD en voor de vele wijze lessen...

dag paul !
bedankt voor het professionele lesgeven met een lach en een kwinkslag en voor de aangename tijd die je mijn beide dochters, naomi en zoë hebt gegeven in het KAD ! hopelijk vind je nu rust, paul ! kus en rood-witte groeten !

Paul was een oud-collega van me. Ik ken hem als een sociaal bewogen man met een klein doch groot hart. De laatste jaren vond Paul geen antwoord meer op de veranderde omstandigheden in zijn leven. Als los zand ontsnappend aan zijn zoekende handen, moest zijn pensioen verlossing brengen in zijn zoektocht naar een nieuw bestaan. Niet dus. Misschien leren we opnieuw dat we mensen nooit zomaar mogen loslaten, laten vereenzamen. Die verantwoordelijkheid is de onze, als medemens. Dag Paul, doe de groeten aan Mickey. Kus!