Gerard Greven

Als een wervelwind vloog je door het leven heen,

soms een orkaan, soms een bries, soms heel alleen.

Als een arend doorkliefde je de lucht,

wat je naliet, was enkel een zucht.

De kracht van jezelf wou je met de wereld meten.

Je voetstappen achterlatend in het zand, zodat niemand je zou vergeten.

Steeds terugkerend naar dat warme nest, wat zo belangrijk was voor jou.

Dat nest dat je nooit kon achterlaten, wat je steeds beschermen zou.

Het waarom maakt ons nu zo verward,

maar weet dat je altijd een héél speciaal plekje behoudt in ons hart.

 

Only love can leave such a mark.

 

Veerle, Amber en Laura