Rouwberichten
(2)
-
Ramses Shaffy was een Nederlands chansonnier en acteur. Na een carrière als acteur (bij de Nederlandse Comedie) maakte Shaffy sinds de jaren zestig furore als zanger. Liedjes als Pastorale, Laat me en Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder werden in de jaren zeventig klassiekers.Shaffy werd geboren in de Parijse voorstad Neuilly-sur-Seine, als zoon van een Egyptische diplomaat en een Poolse gravin van Russische afkomst. Hij groeide op in Cannes bij zijn moeder. Toen deze tuberculose kreeg, kwam Shaffy via een tante in Utrecht en een kindertehuis, in een Leids pleeggezin terecht. Het afscheid van zijn moeder is een ingrijpend moment in zijn leven geweest, getuige zijn liedje De trein naar het noorden.
Shaffy trad vanaf begin jaren tachtig ook weer op als acteur, zowel in films als op de planken (Toneelgroep Amsterdam). Hij oogstte in 1993 succes met zijn vertolking van Don Quichotte in de musical De Man Van La Mancha van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen.
In 2002 maakte Pieter Fleury een documentaire over hem: ('Ramses: Où est mon prince'), die op het Nederlands Filmfestival in Utrecht een Gouden kalf won.
Na enkele keren 's nachts op straat door criminelen te zijn gemolesteerd, belandde Shaffy in een Amsterdams verpleegtehuis. Dit had ook te maken met langdurig overmatig alcoholgebruik waardoor hij verschijnselen vertoonde van het syndroom van Korsakov.
In het najaar van 2005 stond hij voor het eerst sinds jaren weer in de hitparades, met een nieuwe versie van zijn hit 'Laat me' (uit 1978), dit keer samen gezongen met de band Alderliefste en Liesbeth List.
Op vrijdag 11 juli 2008 trad hij live op tijdens een openluchtconcert in het Belgische St. Niklaas, ter gelegenheid van de 11 juli-feesten. Hij zong daar Laat me, samen met Alderliefste. Na afloop kreeg hij bloemen aangeboden door de Vlaamse vedetten Nicole & Hugo. Zij namen eerder in 2008 Pastorale op en belandden ermee in de Vlaamse hitparade.
Op 5 mei 2009 werd bekend dat Shaffy aan slokdarmkanker leed. Op 1 december 2009 is hij hieraan overleden.
Teken het online rouwregister
Bekijk hier de herdenkingspagina
Bron: Wikipedia
Heeft u reeds een familie login klik dan hier om in te loggen.
Rouwregister
Bedankt voor de supermooie nummers én de hoop die eruit sprak. Rust zacht.
Je leerde ons wat eenzaam zijn is: "verlangen naar"
Verlangen naar iemand, die er niet is.
Nooit begreep ik beter wat liefde is.
P.
Je was bij ons ...
Op 7 november ll zongen we op ons moeder haar 88ste verjaardag uw lied
"We zullen doorgaan" met dezelfde gedrevenheid, kracht en vastberadenheid zoals jij het zong. We hebben met u een afspraak, volgend jaar zelfde tijd.
Rust nu maar....
We zullen doorgaan ... naakt in de orkaan... tot het Grote Licht dat jij nu hebt bereikt. Dank voor al je dromen die ook de onze werden.
U hebt een onvergetelijke indruk op mij gemaakt. Wat een raffinement. Wat een sensualiteit.
Bedankt voor zoveel moois, Ramses.
Het ga je goed, daar aan de andere kant van de heuvels.
Mateloos mooi... je teksten zo aangrijpend, je stem zo intens.
Bedankt voor zovele sterke momenten...
De mooiste en grootste uit het Nederlandse taalgebied, veruit. Als hij in een grote wereldtaal had gezongen, was hij even bekend geweest als iemand als Brel of pakweg Dylan of John Lennon. Ik kan maar niet genoeg krijgen van zijn liedjes en vertolkingen. De vleesgeworden poëzie woonde in een bejaardentehuis maar leefde als een koning tussen zijn kroegen en Amsterdamse straten. Laat 'stil in Amsterdam' nu eens een grootse Amsterdamse stilte zijn in de Amsterdamse Arena. Want zo groot was deze man minstens. Met een zo mogelijk nog grotere liefde gedragen door honderdduizenden mensen. Die allemaal van hem hielden. En hem nooit zullen vergeten.
De mooiste en grootste uit het Nederlandse taalgebied, veruit. Als hij in een grote wereldtaal had gezongen, was hij even bekend geweest als iemand als Brel of pakweg Dylan of John Lennon. Ik kan maar niet genoeg krijgen van zijn liedjes en vertolkingen. De vleesgeworden poëzie woonde in een bejaardentehuis maar leefde als een koning tussen zijn kroegen en Amsterdamse straten. Ik heb André Hazes ooit zijn hommage in de Arena gegund, maar dan verdient deze man ook zijn volkshulde, die de Amsterdamse burgemeester Job Cohen eerder klein zou willen maken. Laat 'stil in Amsterdam' nu eens een grootse Amsterdamse stilte zijn in datzelfde stadion. Want zo groot was deze man minstens. Met een zo mogelijk nog grotere liefde gedragen door honderdduizenden mensen. Die allemaal van hem hielden. En hem nooit zullen vergeten.
Ramses, de documentaire over je dagen in het tehuis in Amsterdam heeft ons bij de keel gegrepen. Misschien komt dit door je russische ziel...
Wij houden van je, Markuscha en Jelena