Wendy Kwanten

Soms mis ik je zo hard,

zou er een eind aan kunnen maken.

Om bij jou te zijn,

heel dicht bij jou, tegen jou...

Je zachte armen om me heen,

de steun en warmte die jij me gaf...

Met jou kon ik praten, lachen en huilen.

Jij maakte me vrolijk.

Lieve Wendy,

Niemand is zo speciaal als jou,

Jij kon een lach op iemands gezicht toveren.

Je was altijd zo vrolijk,

dat mis ik nu...

Sinds jij er niet meer bent,

ben ik mezelf niet meer...

Bij jou kwam ik tot rust,

je zachte stem, lieve woorden...

Weet je nog toen je mijn gedichtje leesde,

je zei dat ik mijn gevoel moest durven tonen,

durven praten en uithuilen.

Ik kropte alles op,

net zoals nu...

Met jou praten was zoveel makkelijker dan met anderen,

al krijg ik nog steeds een krop in mijn keel.

maar nu, mensen begrijpen niet wat ik voel.

Jij deed dit wel,

je had altijd goede raad.

Bij jou dringde alles wat ik zei door,

jij wist hoe moeilijk het voor mij was.

Ik heb veel van jou geleerd,

ik probeer eraan te werken...

Maar, nu... Zo zonder jou Wendy,

heb ik niet veel moed meer.

Ik denk vaak aan jou,

je zit zo diep lieve Wendy!

IK KAN HET NIET LOSLATEN!

 

Lieve Wendy, ik wil bij jou zijn... Liefst heel snel!