bij elke mijlpaal in mn leven ben je daar
en als ik dan bedenk dat jij zo'n mijlpaal niet meer zal bereiken
word ik altijd een beetje verdrietig
met t gedacht dat je ergens nog een beetje kan mee beleven,
probeer ik er dan dubbel van te genieten
ookal hebben we niet zo heel veel tijd gehad samen
en waren we nog heel jong,
- toen was er nog geen facebook
waarop je alle oude bekenden kan terugzoeken...
ik betrap mezelf erop dat ik soms aan jou denk als ik mensen wil opzoeken
maar dan besef ik dat je waarschijnlijk geen facebook hebt waar jij zit... -
ik herinner mij nog steeds je lach, je vrolijkheid
je optimisme bij de eerste keer dat 'het beest' je wou meenemen
maar ook voel ik telkens de teleurstelling in mijzelf
dat ik je bij de tweede keer niet meer ben komen bezoeken
ik had elke keer opnieuw het gedacht 'morgen ga ik zeker gaan'
maar opeens was 'morgen' te laat
waarom we zoiets uitstellen, ik weet niet...
stiekem had ik bang;
bang om afscheid te nemen,
als ik niet kwam bleef je misschien langer
schrik dat je me niet meer zou herkennen
dat ik jou niet meer zou herkennen...
kvreesde dat ik het zonnige beeld van je ging verliezen
ook angst dat ik je niet kon opbeuren
en vooral wou ik blind zijn voor het feit dat ik wist
dat ik 'het beest' deze keer niet kon verjagen
nudat ik eindelijk voel dat mijn leven stilletjes begint
besef ik meer en meer dat t jouwe is geëindigd
kort na bompa ben je ook moeten gaan
ik voel me vaak beter met t idee dat hij een beetje over je waakt
vooral deze tijd van het jaar
vooral vandaag,
weet dat ik aan je denk,
en dat ik je nog steeds mis
liefs
'een vriendin die je nooit zal vergeten'
Rouwregister