Wanneer een dierbare overlijdt na een periode van dementie of alzheimer, kan afscheid nemen aanvoelen als dubbel rouwen. Je begon misschien al afscheid te nemen tijdens het ziekteproces, toen je geliefde nog aanwezig was. Maar toch komen er nieuwe rouwgevoelens naar boven na overlijden. Hoe kun je omgaan met dit verdriet? En hoe accepteer je deze schuldgevoelens, frustraties, of misschien wel opluchting tijdens jouw rouwproces?
Dementie confronteert families en vrienden met geleidelijk rouwen. Stukje bij beetje verdwijnt de persoon die je kende: herinneringen vervagen, persoonlijkheid verandert, en vertrouwde gewoontes verdwijnen. Dit proces wordt ook wel levend verlies genoemd: je rouwt om iemand die lichamelijk nog aanwezig is, maar psychisch en emotioneel steeds meer wegglijdt.
Wanneer het daadwerkelijke overlijden volgt, is dat vaak niet het startpunt van afscheid nemen, maar een nieuwe vorm van verlies in een al lang lopend rouwproces.
Na het overlijden van een dierbare met dementie kan de rouw tegenstrijdige gevoelens oproepen:
Dit emotionele spanningsveld maakt verlies na dementie complexer. Daarom is het belangrijk om jezelf de ruimte te geven om te rouwen, op jouw eigen manier.
Iedereen rouwt op een eigen manier, maar deze inzichten kunnen helpen:
Ook online zijn er platforms waar verhalen en herinneringen gedeeld kunnen worden. Zo biedt InMemoriam een plaats om stil te staan bij het leven van je dierbare, herinneringen vast te leggen en steun te vinden bij anderen die hetzelfde meemaken.