Lucien Bruyneel

Lucien, compostmeester en trouwe compaan van Roland... zo herinner ik mij jou en zo zal je altijd in mijn gedachten blijven. Ik ging in 2003 bij Ivago weg maar als ik terugdacht aan de compostmeesters dacht ik altijd meteen aan het onafscheidelijke tweetal uit Mariakerke. Je was altijd enthousiast en goedlachs en steeds bereid de handen uit de mouwen te steken. We konden altijd op je rekenen.
In 2013 verliet ik Ivago en nam ik dus afscheid van "mijn" compostmeesters, maar ik bleef "het gedachtengoed" trouw en dacht vaak terug aan jullie. In de loop der jaren vervaagden gezichten en namen, maar een (klein) tiental mensen bleven/blijven me bij, waaronder jij.
Je toverde altijd een glimlach op mijn gezicht, en al voel ik mij triest te vernemen dat je hier niet meer bent, toch glimlach ik terwijl ik dit schrijf en voel ik dat jij, waar je ook bent, blij bent dat ik je nooit zal vergeten.
Rust zacht, lieve Lucien, en geef alles, waar je ook bent, maar flink veel echte goeie compost!