Ronny Ceuleers

Vandaag, bij het openen van Atletiekleven, verneem ik het overlijden van Ronny Ceuleers. Dat is één van die momenten die je overhoop halen. Ronny was mijn baas, want beroeps, en ik was losse medewerker sedert 7 augustus 1968. Maar veel meer dan baas-medewerker waren we tochtgenoten, soulmates in onze liefde voor atletiek. Zoveel Belgische kampioenschappen, hij de mannen, ik de vrouwen, zoveel Memorials van Damme. Ooit mocht ik als uitdrukkelijke bedanking mee naar een Frankrijk-België, iets voorbij Parijs. Om te schrijven, uiteraard, maar ook om nadien samen iets te gaan eten. En sterker nog: als teken van waardering mocht ik naar Algiers, naar de wereldkampioenschappen voor miltairen.
En nu plots die leegte: geen koffietje meer, geen babbel...Maar zo'n "baas" vergeet je niet, omdat hij in de eerste plaats een vriend was.

Mijn innige deelneming. Ronny was een op en top correcte collega, een fijne man bij wie het gezellig vertoeven was, een man met een doorleefde passie voor zijn beroep. Veel sterkte.

Een goede vriend en levensgenieter met eenzelfde Vlaams-politieke overtuiging is niet meer. Ik heb hem mogen kennen als chef-sport bij GvA "nevensporten". Volgens Ronny bestonden er geen nevensporten en dat is hij blijven verdedigen in een door voetbal en wielrennen gedomineerde Vlaamse sportwereld. Dat juist maakte van hem een "grote meneer" in het kleine Vlaamse sportwereldje. Veel sterkte aan Monique en familie en een laatste Vlaamse afscheidsgroet.
Jos en Lut Reypens.

Mijn oprechte deelneming bij het overlijden van mijn jeugdvriend .
Sterkte voor de familieleden.
Ronny blijft in mijn hart en gedachten.

Onze innige deelneming en veel sterkte in deze moeilijke periode. Julia en Florent

Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. We wensen jullie veel kracht toe bij het verwerken van jullie verlies. Jenny en Jacques Ceuleers- Maleux