Jan WILLEMS

collega jan, we zijn samen afgestudeerd aan de KUL in 1985,we hebben een tijdje samen stage gelopen in Sint-Lucas in Brugge in 1983.Ik herinner me dat je een grappige en vriendelijke jonge man was.Ik was geschrokken toen ik recent het nieuws hoorde.Het leven is onvoorspelbaar en neemt allerlei bochten,maar ik hoop dat je je rust gevonden hebt.
Sterkte voor je familie en vrienden.

Beste Jan, zo moeilijk om de juiste woorden te schrijven, maar toch wil ik nog iets vastleggen over jou.
je vertrek : het is moeilijk en onbegrijpelijk, bijna onaanvaardbaar.Onverwacht.

Vragen blijven over....
Je was er steeds als het niet goed ging met mijn mama, met Chris in haar laatste dagen.
We hadden veel sympathie voor jou en we prezen onszelf gelukkig van zo een goede dokter te kennen. Maar het is alsof ik mezelf wel iets verwijt ondanks ik maar gewoon een patient was. Waarom heb ik dat niet kunnen voelen of niet gezien dat er pijn in je hart zat ?
Ik hoop dat je het nu goed hebt en in het licht bent.
Mijn innige deelneming aan je familie.

"Quanti est sapere! Nunquam accedo ad te, quin abs te abeam doktior." (TER., Eunuchus 791)
Deze uitspraak als eerbetoon is slechts een voorrecht voor zeldzame mensen.
Met oprechte deelneming voor de familie en vrienden.

dokter jan, we zullen je missen
je was een zeer goede dokter
en hopelijk mag je nu rust vinden
en dat je daarboven in de bergen
mooie muziek maken zoals je altijd hebt willen doen