Wouter Weylandt

Een jaar is zo vlug voorbij maar de leed duurt langer dan je denkt

we zijn op stap in de bergen en we worden telkens herinnerd aan wat de kinderen en ook Jennifer beleefden aan vreugde en dan dat fatale moment waar plots hun jonge leven een andere richting uitging ... we zijn nog steeds verdrietig en leven mee met jullie ouders, familie die dit intens verdriet moeten dragen. Sterkte moed veerkracht we dragen jullie in ons hart ook Jennifer en haar klasgenoten! Mieke

Wouter, er is een jaar gepasseerd zonder jou, maar weet dat je nooit vergeten wordt.

Lieve Wouter,

Er is een jaar voorbij gegaan.
Een jaar zonder jou.

Een jaar waarin ik elke dag aan je gedacht hebt,
soms met een lach, soms met een traan.

Je bent nog lang niet vergeten:

Iljo, je maatje, hij is weer goed bezig, zal er zeker nog heel wat winnen voor jou.
Tyler, ook hij is vast van plan nog enkele W-tekentjes de lucht in te steken. Vandaag stond hij op het podium, zijn glimlach was voor jou Wouter.
Fabian, ook hij mist je nog steeds.
Andy & Frank, zij steunen je familie alsof het hun eigen familie was.
Tom, toen hij over de streep reed in Parijs-Roubaix, reed je mee Wouter. Je reed je favoriete koers en je won hem.
Elke, je zus raakt me steeds weer met al haar lieve berichtjes op twitter en haar blog.
Ook je petekindje en nichtje wensen je nog elke avond slaapwel, ze houden nog steeds even veel van je.
An-Sophie, jouw ongelooflijk sterke madam! Voor haar ben jij nog steeds het beste wat haar ooit overkomen is.
En Alizée, je engeltje, zij mist je nog het meest, haar PAPA...

Slaapzacht, 108.