Rita Saelaert

 

Het was juist voor die dagen,

Ze zat naar mij te kijken,

en ik zag die rokerige blik niet voor het eerst.

Ik vroeg: “Wat denk je?”

“Dat wil je niet weten.”

“Toch, wat het ook is, zeg het maar.”

 

Er verscheen een glinster in haar ogen,

“De liefde van mijn leven!” zei ze.

We lachten en gaven elkaar een kus,

en ik wist het, onze gevoelens waren nog altijd echt en oprecht.

’t Was ooit liefde op het eerste zicht.

 

Nu is die liefde weggerukt,

de natuur kan men niet beheersen.

Haar blik zal ik niet meer voelen,

noch op mijn lippen haar kus,

niet meer de glinster in haar ogen,

niet meer haar rokerige blik.

 

(Chris, 30 dec 2010)