Jeanne Duchateau

Je hebt het wel 100 keer gezegd:'Ik ga er niet lang meer zijn'. Ik heb het toen elke keer weggelachen. 'Onkruid vergaat niet' zei ik dan, met een knipoog. En we lachten.

Je brak je heup en kreeg complicaties en plots werd die felgele paardebloem een bosje grijze dons.

De wind waaide en de zaadjes werden verspreid, de paardebloem was weg. Maar de zaadjes van jouw leven werden in onze harten gepland.

Het verlies en de pijn is groot en het ergst van al... Wie gaat er ons troosten nu jij er niet meer bent? De gedachte is ondragelijk.Je was de beste bomma/moemoe allertijden.