Wij moeten afscheid van je nemen,ook al hadden we je nog lang bij ons willen houden.
Maar je kon niet meer....mocht niet meer en soms wou je zelfs niet meer.
Na het verlies van onze Gerry zakte je levensvreugde weg,het verdriet stond op je gezicht te lezen.
Je wou zo graag naar hem toe gaan,hem terug zien en bij je hebben.
Samen met ons ma ging je naar de caravan aan de zee,het deed je daar deugd.
Ook gaan vissen met onze Ives en Dieter daar keek je naar uit en genoot je van.
Je kleinkinderen zag je graag komen,dat waren je matekes.Ieder van ons had je graag rond je heen,
ons moeder zoals jij ons ma steeds noemde kon je geen 5 minuten missen want dan was je haar al
aan het zoeken,alleen zijn nee dat was je niet graag.
Een paar maanden geleden kwam het slechte nieuws over je ziekte,je ging de strijd aan om te
genezen ook al zou het zwaar worden,en dat was het ook.
Je werd zieker en je hart begon te verzwakken.De laatste dagen ging je zienderogen achteruit
en Zondagochtend was je strijd gestreden en moest je hier vandaan en mocht je naar onze Gerry toegaan.
Pa wil je toch nog even.......een dikke knuffel van ons allemaal aan onze Gerry geven.
DAG PA,WE GAAN JE MISSEN.........HEEL VEEL
Ingrid
Rouwregister