De dood is helemaal niets
Doodzijn is nog minder
Ik ben alleen maar even naar een andere kamer gegaan. Eventjes hiernaast
Spreek mij aan met mijn oude vertrouwde naam- praat met me op dezelfde makkelijke manier die jullie altijd hebben gebruikt.
Verander niet van toon of van klank. Vertoon geen geforceerde neiging tot plechtigheid of droefenis.
Lach, zoals we altijd hebben gelachen, om al die grapjes waar we samen van konden genieten.
Speel, glimlach, denk aan mij- bid voor mij.
Laat mijn naam voor altijd die gewone naam blijven die hij altijd was.
Spreek die naam moeiteloos uit, zonder een zweem van schaduw eraan.
Het leven betekent precies wat het allemaal en altijd heeft betekend.
Het is hetzelfde als het was- het is een complete, ononderbroken continuïteit.
De dood is toch maar een onnoemenswaardig voorval?
Waarom zou ik uit de gedachten verwijderd worden? Omdat ik niet gezien kan worden? Omdat ik niet meer gehoord word?
Ik wacht op jullie voor een tijdje, ergens héél dicht bij, ergens om de hoek.
Maak je geen zorgen, alles is in orde….
Het gaat prima met mij…..
Je familie
Rouwregister