Jef Collings

Lieve pap,

 

Nooit meer uw stevige omhelzing en uw woorden: geef me een poen.

Nooit meer uw vingertje omhoog.

Nooit meer uw plagerijtjes en die twinkelende oogjes.

Nooit meer uw warmte voelen.

Ik zal deze herinneringen nooit en te nimmer vergeten.

Denk aan mij, zei u. Overbodige woorden.

Steeds meer komt het besef dat het voor altijd is.

Toch voel ik nog die ketting die ik met u had.

Door die ketting vloeit verdriet, pijn, maar vooral liefde, respect en heel warm gevoel.

Weg bent u nooit voor me.

 

Uw dochter Nadine