Jan Teuwen

Pa,

In ons leven vinden we een vader en moeder zo vanzelfsprekend. Doch als ze er plots niet meer zijn beseffen we vaak pas dat we nog zoveel hadden willen zeggen. Nog zoveel hadden willen laten zien. Vaak denk je dan , en nu is het te laat. Ik geloof heel sterk dat je nog bij ons bent , maar dat we enkel je lichaam niet meer kunnen zien. Vaak heb ik willen zeggen , pappie ik hou van je. Maar voor de één of andere reden ging dat niet zo vanzelf. Ik weet echter dat je het wist zonder woorden. Als ik in mijn tuintje werk denk ik vaak , dit heeft pa zo lang voor me gewenst en nu kan hij het niet meer zien. Maar dan denk ik er weer aan , hij ziet het, hij weet het , en hij beschermt me nog steeds. En daarin vind ik troost. Je hebt zo vaak gelijk gehad al kon ik dat nie altijd meteen toegeven. ik beloof je pa dat ik mijn leven verder zet, met steeds de woorden en goede raad van je in mijn gedachten. Het is heerlijk als ik bij een vriend in de tuin ga zitten, een tuintje verder als waar jij die had. En dan zie ik dat iedereen je kent , en je mist, je graag had.

en dan denk ik met veel plezier

Ik ben zijn dochter , dankzij hem mag ik fier op mezelf wezen, benaderen de mensen me met dezelfde symphatie, en dan kan ik weer met veel moed en een opgeheven hoofd verder. Want het laatste wat jij zou willen, is dat we het hoofd laten hangen.

 

Rust zacht verder pa

 

Ik hou van je