- Ilse Decoster
- Ilse Decoster
- D. D.
- Roelants Brenda
- Stéphanie Deliens
Rouwberichten
(4)-
Bron -
Familie login
Hier kan enkel ingelogd worden door de beheerder, dit is een naaste van de overledene. Wil u zelf (mede-)beheerder worden van deze pagina, contacteer ons via info@inmemoriam.be. Voor meer info verwijzen we u graag naar onze FAQ.
Heeft u reeds een familie login klik dan hier om in te loggen.
Heeft u reeds een familie login klik dan hier om in te loggen.
Rouwregister
Ook al kan ik het nog altijd niet vatten, toch respekt voor je moedige beslissing.
Vergeten zullen we je nooit.
Geniet nu maar van de rust die je zocht.
Waarom!! Onze oprechte deelneming aan de ganse Familie, alsook aan Marianne
Lieve Jasmien,
vond jou een toffe madam met prachtige liedjes, rust in vrede en veel sterkte voor zij achterblijven en die ze lief hadden !
Maddie
ik wens de famillie heel veel sterkte toe
Yasmine,
We respecteren uw keuze, doch een groots iemand is ons ontvallen !!!
Zovelen hielden van jou........
Een mooi huwelijk en een liefdesbaby,nog maar 6 jaar, men voelt zich gesetteld.Het mooiste wat haar overkwam. Een leugen,weeral van nul opnieuw moeten beginnen en alles kwijt. Je zou voor minder opgeven.
Ik kan er gewoon niet bij dat we niet meer kunnen genieten van je stralende blik,je lach en zoveel meer.
Zeer veel sterkte aan allen die haar steunden, lief hebben, nooit vergeten.
Rust zacht meisje.
Bedankt Yasmine
Een mooi huwelijk en een liefdesbaby,nog maar 6 jaar, men voelt zich gesetteld.Het mooiste wat haar overkwam. Een leugen,weeral van nul opnieuw moeten beginnen en alles kwijt. Je zou voor minder opgeven.
Niet te geloven, zoveel talent, zoveel inhoud, zoveel....vanalles en toch opgeven. Ik moet je wil respecteren.
Ik vond je een fantatische persoonlijkheid en vooral veel naturel.
We zullen je niet vergeten
Liefste Hilde, Yasmine,
Ik wens jouw familie, vrienden, kennissen en Marianne heel veel sterkte.
Je bent uit zovele handen ontglipt, alleen. En dan komt de vraag: Waarom moeten we zo'n iemand uit handen geven? "Hoe moet het nu verder want het is zo ondenkbaar?" Je had hen nog oneindig veel te bieden, ook al dacht je misschien dat dit niet zo was.
Het doet me deugd om al deze boodschappen van medeleven, verwondering, warmte, ... te horen, te lezen en te zien. Anderzijds denk ik dat het nog steeds zeer belangrijk is om als maatschappij, gemeenschap, vereniging, vriendengroep, gezin, individu en geestelijke gezondheidszorg stil te staan bij de manier waarop we reageren in onze nabije omgeving (op mensen die te maken krijgen met psychisch lijden). Zijn we wel zo empathisch als we willen laten uitschijnen? We zijn dan wel dichtbij, maar misschien te onbereikbaar!
Zo had ik jou liever geen vaarwel gezegd!