Cyriel Denewet

Na een intens en positief, na een levenslustig en sociaal leven,

is van ons heen gegaan

de heer Cyriel DENEWET, echtgenoot van mevrouw Maria RAES

Geboren te Kanegem op 16 juli 1929

Overleden in het H.-Hartziekenhuis, campus Wilgenstraat,te Roeselare op donderdag 23 april 2009

Dit melden u:

Zijn echtgenote Maria Raes

Zijn kinderen en kleinkinderen:

Guido en Regina Lurquin-Denewet

   Linde en Lennert

   Eveline

Lieven Denewet

Stefaan en Anne-Marie Denewet-Mathieu

  Anne

  Isabelle

  Philippe

  Katlien

Zijn zussen, schoonbroers, schoonzus, neven en nichten:

  Marcel (†) en Paula (†) Denewet - Van De Kerkhove en familie

  René (†) en Marcella Bouckhout - Denewet en zoon Jozef

  Roger en Paula (†) Janssens - Denewet

  Valère en Anna Janssens - Denewet en familie

  Irené (†) en Marie-Louise Degroote - Denewet en familie

  Henri (†) en Denise Raes - Cappelle en familie

  Hector Raes (†)

  Gerard (†) en Paula (†) Raes - Dewulf en familie

Zijn verwante en aanverwante families:

 Denewet - Raes - Mouton - Six

Rouwadressen:

  8830 Hooglede, Bruggestraat 74

  3960 Bree, Vrijheidslaan 11

  2910 Essen, Nieuwmoersesteenweg 19

Ere-schoolhoofd gemeenteschool Hooglede

“Laat, na de schok van het afscheid, de positieve

gevoelens van de herinnering overheersen

en koester ze als bakens voor de toekomst

en als graankorrels die oplichten

nog elke dag van je leven”

Hooglede verliest erehoofdonderwijzer

Cyriel Denewet is niet meer

Hooglede

Met het overlijden van Cyriel Denewet verliest de gemeente een toonaangevende figuur op het gebied van onderwijs, cultuur en verenigingsleven. Een filosofisch, eerlijk en immer positief man met een eigen visie op het leven.

Cyriel Denewet werd geboren in Kanegem op 16 juli 1929. Daar was hij trots op, want hij verwees graag naar 'het dorp van Briek Schotte en Kardinaal Danneels'. Na zijn studies aan de normaalschool in Torhout en zijn militaire dienst kwam hij in december naar Hooglede als piepjong onderwijzer in de gemeentelijke jongensschool. De dagelijkse verplaatsing met de fiets vanuit Kanegem was te groot, dus logeerde hij eerst in de Dubbele Arend en later in de Roeselarestraat. Dit tot zijn huwelijk met Maria Raes, afkomstig van Sleihage, op 4 augustus 1956.

Cyriel en Maria woonden eerst in de Diksmuidesteenweg en later, tot op heden in de Bruggestraat 74. Zij kregen drie kinderen, Regina en de tweelingbroers Lieven en Stefaan. Regina week uit naar het Limburgse Bree waar ze met echtgenoot Guido Lurquin en kinderen Linde en Eveline woont. Stefaan woont met zijn vrouw Anne-Marie Mathieu en kinderen Anne, Isabelle, Philippe en Katlien in Essen. Lieven, onderwijzer aan de gemeenteschool, woont nog thuis en is gekend omwille van zijn passie voor molens en de lokale geschiedenis.

Zijn tijd ver vooruit

Cyriel was directeur van de gemeenteschool van 1969 tot aan zijn pensioen in 1988. Hij was bijzonder fier op 'zijn' school. Hij verwezenlijkte de bouw van een overdekte speelplaats en een moderne turnzaal. Maar voor hem waren het niet zozeer die bakstenen die telden, maar stonden de mensen zelf centraal : zijn collega's en vooral zijn leerlingen. Maar meester Denewet was ook zijn tijd ver vooruit. Zo begon hij reeds in 1973 met een echt leerlingenblad, genaamd GEE CEE HOO, de voorloper van de huidige nieuwsbrief. Hij vond dat de beste reclame voor de school van de kinderen zelf moest uitgaan. In de jaren 70 droeg elke leerling dan ook een blitse sticker op de boekentas met de slogan 'Gemeenteschool Hooglede - gelukkige jaren - goede voorbereiding'. Samen met Freddy Anckaert schreef hij ook een boek over de geschiedenis van het gemeentelijk onderwijs.

Naast zijn taak als onderwijzer was Cyriel vlug geïntegreerd in het culturele en sociale leven van Hooglede. Hij werd lid van de Rederijkerskamer, spelend lid bij het toneel en was 40 jaar lid van het Davidsfonds en de fanfare. Cyriel was eveneens jarenlang geïnteresseerd in de vormende werking van KWB en de Christelijke Mutualiteiten, waarvan hij een tijdlang in de raad van bestuur zetelde. Schrijven was voor Cyriel een andere passie. Hij publiceerde een tiental werkjes over de lokale geschiedenis in Hooglede en Kanegem en nam tientallen interviews af van verdienstelijke muzikanten. Ook herschreef hij de roman Stadhuisratten van Warden Oom tot een wagenspel.

Cyriel bleef tot op het laatst nog heel actief : zijn huis en tuin, familie, buren, kranten lezen, koken, literatuur, geschiedenis, en zo veel andere zaken die hem mateloos interesseerden. Hij was ook bijzonder trots op het boek van zoon Lieven dat onlangs verscheen. Hij leefde graag, was een joviale levensgenieter met een eigen visie, gevoed door een milde ironie. Dankbaar Cyriel was niet bang om te sterven en zag alles van de positieve kant.

Hij was wel bezorgd om degenen die achterblijven, vooral zijn echtgenote Maria. Cyriel was dankbaar voor alles wat hij meemaakte. Op 5 maart moest Cyriel een hartoperatie ondergaan. Er traden complicaties op die hij niet meer kon ophalen. Hij stierf vredig, maar bewust tot op het laatste, op donderdag 23 april in het Heilig Hartziekenhuis in Roeselare.

De plechtige uitvaartliturgie vond plaats in de Sint-Amanduskerk van Hooglede op zaterdag 2 mei 2009 om 10.30 uur en verliep als volgt:

Vóór de dienst: orgelspel met klarinet solo (Cathy Coghe-Maes)

Bist du bei mir (J.S.Bach) + klarinet -     

Ave verum (W.A.Mozart): orgel -      

Treurmars (F. Chopin) + klarinet -      

Vergiss mein nicht (J.S.Bach) orgel -      

L’ascia ch’io pianga (G.F.Haendel)+ klarinet -      

Melodie (Rubinstein)  

Intredelied                 Koor Clara Voce: Blijf mij nabij  

Woord van welkom  

Homilie     ( Frans Demuynck )                               

"Dag Maria, beste kinderen en kleinkinderen, geachte familie, vele vrienden hier zo talrijk aanwezig.

Meester Denewet is van ons allen heengegaan.

Hij heeft zijn geliefd Hooglede verlaten: zijn diepbeminde familie, zijn grote vriendenkring, zijn ex-collega's, zijn levenswerk in de gemeenteschool, zijn organisaties waarin hij op vele momenten de inspirator en trekhaak was.

Hij heeft de honderden kinderen die hij zag opgroeien tot volwassen mensen een laatste adieu gezegd, een laatste bemoedigend woord gezegd om nu verder, gans alleen, zijn laatste tocht aan te vangen.

Cyriel was niet bang om te sterven. Tijdens zijn laatste opname in het ziekenhuis zei hij dat ook nadrukkelijk maar hij was intens bekommerd om het verdriet dat hij nalaat bij zijn familie.

Als jonge onderwijzer kwam hij in 1950 te Hooglede aan, dit in de gemeentelijke jongensschool. Hij huwde in 1956 met Maria, de vrouw waarmee hij voor de rest van zijn leven intens gelukkig is geweest. De drie kinderen: Regina en de tweelingbroers Lieven en Stefaan, deelden in de grote familieliefde, dit samen met de kleinkinderen die hun opa op handen droegen.

Cyriel werd in 1969 directeur van de gemeentelijke jongensschool en dit tot zijn pensionering in 1988.

Die school betekende enorm veel voor hem, hij was er erg fier op.

Ik denk dat Cyriel het evangelie van Matteüs dat we straks zullen beluisteren, heel goed kende en het ook in de praktijk heeft omgezet waarin Jezus zijn leerlingen de vraag stelde: "wie is volgens u de grootste in het Hemels Koninkrijk?". Hij riep een kind, zette het in hun midden en zei: "in waarheid, ik zeg u, als gij niet opnieuw wordt als kleine kinderen, zult gij het hemels Koninkrijk niet binnengaan". De wereld van grote mensen toetsen aan het leven van de kinderen: was dit niet het prachtig werk dat Cyriel ons voorgetoond en beleefd heeft.

We hebben hem zo dikwijls ontmoet: te voet, per fiets, met de auto, zo dikwijls ontmoet in een bijeenkomst of vergadering, steeds met die typische glimlach, dat bijzonder luisterend oor met het gezicht van een begrijpende man, de zachte maar duidelijke bewoordingen als repliek, als aanzet tot het nemen van initiatief, die innerlijke rust die van hem uitstraalde.

Als auteur van diverse kronieken en mede-auteur van het boek "momenten uit de geschiedenis van het gemeentelijk onderwijs te Hooglede", had hij er veel genoegen in om zijn school, zijn kinderen, aan de bevolking voor te stellen.

Daarnaast integreerde Cyriel zich in het culturele en sociale leven, werd lid van de Rederijkerskamer, spelend lid van het toneel, 40 jaar lid van het Davidsfonds en de Koninlijke Fanfare "De Verenigde Vrienden". Tevens was hij 50 jaar als bijzitter, secretaris en voorzitter betrokken bij de stemverrichtingen van de gemeentelijke en nationale verkiezingen, was tevens jarenlang dichtbij geengageerd bij KWB en Christelijke Mutualiteiten.

"Je kan tranen schreien omdat hij is heengegaan of je kan gelukkig zijn omdat hij zo lang is gebleven"

Je kan de ogen sluiten en bidden dat hij terugkeert of je kan de ogen openen en zien hoe goed hij geleefd heeft"

"Je dagen kunnen leeg zijn omdat hij er niet meer is of je kan bij hem sterkte halen om verder te leven"

'We kunnen blijven treuren omdat hij is heengegaan of we kunnen zijn gedachten en gewoonten koesteren en meedragen in de komende jaren"

Beste Vrienden,

Deze laatste woorden heeft onze dierbare overledene zelf gekozen voor deze dag die onverwijdelijk komen zou, zelf had hij heel wat ideëen op papier geplaatst om doorheen de tranen van verdriet, woorden te vinden als invulling voor dit afscheid;

Deze kracht vond hij omdat hij zich een erg gelukkig man kon noemen, hij was echter ongelukkig als anderen ongelukkig waren.

Daarnaast kwam hij uit voor zijn mening, mening di e hij ok eerlijk en oprecht kenbaar maakte.

Hij slaagde er in om een eigen visie en met milde ironie goed samen te werken op school en in verenigingen. Hij voelde zich zijn leven lang verantwoordelijk voor zijn en andermans geluk.

Maria,

Het verdriet is heel groot omwille van het afscheid. De kinderen vertelden dat hun vader jou zo graag heeft gezien. Het afscheid wilde hij met zachte vingers aanbieden om de pijn zo draaglijk mogelijk te maken.

Met het oog op afscheid schreef Cyriel zelf "het is erg als je pa of opa sterft, ik droom wel eens van hen, maar dat geeft me de kracht om een nieuwe dag te beginnen" .

We zullen met z'n allen Cyriel missen: zijn levenslust, zijn filosofie, zijn vriendschap, zijn zorg en vooral zijn warm hart dat hij zovele mensen toedroeg. Zijn favoriete kerstmuziek dat hij steevast beluisterde rond de kerstperiode was immers "alle mensen worden broeders".

Cyriel,

Met grote eerbied zeggen we jou geen vaarwel maar tot weerziens in de hemel"

Na de homilie: orgelspel met klarinet solo (Cathy Maes) : Ave Maria (G.Caccini)  

Schuldbelijdenis   - We vragen om vergeving omdat we soms te weinig vol zijn van de grote liefde die we samen met vader zo intens hebben gedeeld -  We vragen om vergeving omdat we te weinig de gedachten en gewoontes van vader hebben gekoesterd   -  We vragen om vergeving omdat we te weinig onze ogen openen en zien welke goede man, goede echtgenoot ons vader is geweest   Kyrie Eleison – Christe Eleison  

OPENINGSGEBED  

Eerste lezing:  opgetekend door onze duurbare overledene en voorgelezen door zoon Lieven   

"De leraar en zijn leerlingen deden een vroege ochtendwandeling. Plotseling brak de zon door en de dauwdruppels schitterden in de eerste zonnestralen. Bij een grote dauwdruppel liet de leraar halt houden en vroeg welke kleur de druppel had. “Rood” zei de eerste, “oranje” zei de tweede, de derde zei “groen” de vierde “blauw” de vijfde “geel”, “paars” zei de zesde en de zevende zei “violet”. Ze stonden verbaasd over deze vele verschillen en aangezien ze allen zeker van waren dat zij alleen het juiste zagen, kregen ze ruzie. Toen liet de leraar hen enkele keren van plaats verwisselen en heel langzaam drong het tot hen door dat zij – ondanks de verschillen – toch allen de waarheid hadden gesproken. Hoe je de waarheid ziet, hangt af van de plaats die je in het leven inneemt. Laat je medemensen in volle vrijheid hun eigen weg bewandelen en hun eigen deel van het licht waarnemen. Wees daarom niet alleen tolerant, want dat is slechts het dulden van anders mening, maar wees blij dat er andere meningen zijn, zo verrijk en verdiep je je eigen leven.  "

 Tussenzang                Lead Kindley Light  

Evangelie : Lezing uit het heilig evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Matteüs   

Voorbeden                

Verhoor Heer onze bede   Bidden we opdat we onze herinneringen aan vader, aan opa, mogen koesteren als  graankorrels die nieuw leven zullen voortbrengen. Dat  de vele positieve dingen van hem, een blijvende stimulans zijn,  die ook ons leven een boeiend en interessant bestaan kan maken.

Laat ons bidden Bidden we vandaag in grote dankbaarheid voor de vele nieuwe ideeën die we van vader, van opa, mochten ontvangen, voor de vele warme gesprekken met buren en vrienden ,voor de vele schouderklopjes die hij de leerlingen gaf, vooral aan zij die het moeilijk hadden.

Laat ons bidden Bidden we tenslotte voor de grote liefde waarmee  hij ma, zijn kinderen en kleinkinderen wist te verwarmen, voor de levenslust waarmee hij de schoolgemeenschap en het verenigingsleven wist te bezielen, voor de vriendschap die zo velen van hem mochten ervaren.

Onze Vader               

[Kedrov]   Offerande -      

Koor: Abendruhe -      

Orgel + klarinet: Adagio cantabile (Ludwig van Beethoven) -       Koor: Waarheen  

Afscheidsceremonie -      Wanneer de priester naar het lijk gaat: Koor: Nader bij U -      

Afscheidsgebeden: afgewisseld met: Niemand leeft voor zichzelf ZJ 923 en In Parasisum

Nawoord Davidsfonds Hooglede (23 februari 2010)

Cyriel was juist 1 jaar geleden (23 februari 2009)  nog aanwezig op onze bestuursvergadering van Davidsfonds Hooglede  in de Gulden Zonne.

We leefden toen in een soort euforie. De opkomst met spreker Bart De Wever was overweldigend. We waren in volle voorbereiding voor de Nacht van de Geschiedenis van 24 maart 2009. Met ondermeer de voorstelling van het boek: "Hooglede en Gits in de pers 1840-1910” vanwege zijn zoon Lieven, waar hij  heel fier op was.

 Op 25 februari mailde hij  ons zijn  verslag van deze bijeenkomst. Cyriel sloot deze af met de woorden: “Op woensdag 4 maart moet ik naar het ziekenhuis voor een kleine hartoperatie. Banaal nieuws voor een buitenstaander. Elke dag zijn er tientallen die hetzelfde ondergaan met bijna 100 % succes. Maar desalniettemin: je kunt wat stoer doen, maar ik… ik zit  toch met de schrik”…

Deze woorden  hebben nu een bijzondere betekenis gekregen....