Dirk Lambrecht

Liefste Dirk en mama,

't Was een heel lastige dag vandaag, deze morgen al traantjes.  Een eerste keer moederdag zonder mama, in het verleden denk ik dat ik het te weinig heb gezegd hoe graag ik je zag mama en hoe hard ik je nodig had en eigenlijk nog nodig heb hoor.  't Is vandaag precies 5 maanden dat we je begraven hebben, op je 63e verjaardag.  Ik kan het soms nog zo moeilijk geloven dat je er niet meer bent.  'k Heb me echt sterk moeten houden vandaag, 'k wou naar het kerkhof gaan alleen maar 't is niet gelukt.  Wel bloemtjes gaan kopen vandaag om bij je graf te gaan zetten, een dezer dagen. Nu besef ik nog meer dat we zo close waren zonder het allebei te beseffen denk ik, we hebben het niet vaak tegen elkaar gezegd maar dat betekende niet dat we het niet wisten van elkaar, we hadden weinig woorden nodig.  Vroeger wel eens een meningsverschil, maar sedert ik de ware liefde had gevonden lukte het allemaal veel beter.  Die ware liefde heb ik intussen ook al moeten afstasan aan God, toen heb je me enorm gesteund mama, 'k bedank je daar dan ook voor.  Waarom jij dan zo plots moest gaan zullen we nooit weten zeker,'tis eigenlijk niet eerlijk, je hebt zoveel gewerkt en zoveel liefde gegeven aan allen die je dierbaar waren en toch werd zo van ons weggerukt. Maar je leeft verder in mij, 'k voel dat je er bent om ons te helpen, 'k zal je nooit vergeten want 'k weet hoe ik dat zou moeten doen. Met ons Bartje ging het de slechte kant uit, nu toch weer iets beter.  Mama 'k mis je heel erg, 'k hou van je en 't zal tot later zijn.

Dirk jou ben ik ook niet vergeten hoor, maar 'k wou nu iets kwijt over mama, 't is toch moederdag voor iets.

Katty.