André CROLS

Als ik even tijd heb en ik sluit mijn ogen.
Dan kan ik u nog zien.
Maar dan denk ik, ' k word door mijn verbeelding bedrogen.
Of ik word gek misschien?

Als ik even tijd heb en ik leg mijn handen op mijn oren.
Tot ik zo doof ben als een mol.
Dan is het net of ik kan u nog horen.
Of slaat mijn verbeelding weer op hol.

Alles is voorbij, maar niet alles is vergeten.
Ik kan u nog zien en horen.
'k Ben niet gek moet u weten.
En was ik het, ik zou me er zeker niet aan storen.

Als ik u mis dan sluit ik mijn ogen en leg ik mijn handen op mijn oren.
En dan denk ik, indien ik ooit zo moeten kiezen.
Ik liever een hand zou hebben verloren.
Dan ooit mijn verbeelding te moeten verliezen.