Ignace Reynaerts

een groet omdat het zo voelt
omdat het zo moet dan voel ik me blij
en tevreden omdat ik weer heb geschreven
het is verleden tijd niet erg dat is het
leven komen en gaan vreugde een traan
maar ik kan het aan er is niets veranderd
de band is er nog alleen ben je bij god
de vader die je is komen halen

weg is weg
geen stap terug
het ging veel te vlug
je leek eeuwig te leven
voor mij dacht ik
maar helaas nu weet ik
beter we blijven niet leven
ooit moeten we ons overgeven
aan het hogere het verleden
voor we op aarde werden geboren
en onze weg moesten gaan
ik vergeet nooit je naam in mijn hart
nooit

in een stem denk ik aan jou omdat je mij de abdij hebt toevertrouwt het was leuk om er te werken en de jezuieten te leren kennen o wat kreeg ik een wijsheid dat draag ik mijn leven mee voor altijd dat gaat nooit voorbij het is de mooiste les gehad te hebben er te werken was spiritueel goed een groei

weer een dag voorbij ik ben niet blij maar droevig dat je er niet meer bent wie jou heeft gekend weet wat hij mist iemand die zich nooit heeft vergist je wist goed wat je deed dat is iets dat ik nooit vergeet ik moet je los laten anders kan ik het niet dragen ik laat je los nu ja nu of ik sterf ook

het gaat rap voorbij maar er is een stem die me zei dit is geen afscheid maar een tot weder ziens ergens in de hemel bij de sterren wolken maan een hemellichaam je moet er maar naartoe gaan sterven is niet erg het is je weg die je aflegt van bij de geboorte jij hebt besloten wanneer je vertrekt

ik wacht op je stem maar ik weet dat je er niet meer bent help kan het niet aan dat u ons hebt laten staan hoe verder gaan ge hebt in mij geloofd samen met pater jan vanneste ge zei we wensen je het beste en ik kon beginnen wat was ik gelukkig vanbinnen in mijn hart nieuwe start gods kracht geweest

nog even zou je van hierboven kunnen lezen wat ik schrijf of niet kon ik het maar voelen weet ik zal je altijd in mij laten doen groeien dood gaan is geen einde maar een nieuw begin in woord en zin dat hebt ge mij geleerd doorheen de jaren dat ik in de abdij mocht waken ik heb het toch maar gedaan