Hubert Dreesen

Lieve pa en péteke pluk de dag, dat was jou leven

Met de fiets, het hele Maasland doorkruisen, was je lust.

Er was geen straat of pad

waar jij nog niet op gereden had.

***

Met de nodige tussenstops, bij de familie en de lekkere jeneverkes aldaar,

keerde je steeds terug naar huis want daar stond het eten steevast klaar.

Fietsen was je leven en we dachten altijd,

dat dit ook wel eens op een dag

het einde voor jou zou kunnen zijn.  

Helaas werd het een dringende ingreep

waar niemand iets van begreep.

***

Maar na vele maanden van ongelijke strijd

heb jij verloren voor altijd.

Maar je hebt de strijd moeizaam gestreden,

en je ging heen, niet onverwacht.

Niemand weet hoeveel jij hebt geleden

onuitputtelijk was je kracht.

***

Beetje bij beetje moesten wij je verlaten,

we konden niet zo goed meer met je praten.

Die blik, die stilte deed vaak zeer,

de pa en peteke van vroeger was je niet meer.

***

Rust nu maar zacht daar boven

bij jou Rooske en … ,

jij bleef toch in ze geloven

Nu je voorgoed van ons bent heengegaan

zeggen wij “ Dank je” voor al wat je hebt

gedaan.

***

Ma

Lore & Maarten

Mireille & Marc