Christian Baele

** Brief die voorgelezen is in de kerk ** :

 

Liefste papa,

Wie had ooit gedacht dat ik hier zo snel zou staan?
Koud en kil, in deze kerk.

Ik had nog zoveel vragen, wou je nog zoveel zeggen, en heb er nooit meer de kans toe gekregen.
Wat ik je nu zeker nog wil zeggen, is dat mijn liefde voor jou eindeloos is.
Ik was een papa

’s kindje, en stiekem ben ik dat altijd gebleven.

Weet je nog papa, dat ik als klein meisje altijd zei dat ik met jou zou trouwen later, gewoon omdat ik zoveel van je hield.

Uiteindelijk dan toch, uiteraard, niet met jou getrouwd, maar Koen zal zeker goed voor me zorgen.

Je was mijn grote held, die me altijd met zijn brede schouders knuffelde.

Of weet je nog, de keren dat we de hele nacht samen gezellig griezelige films bekeken?

De keren dat ik jou stiekem sms’jes zond, zodanig dat mama kaassoufflés zou klaarmaken.

De momenten die we samen babbelden, want we begrepen mekaar zo goed.

Of dat je mij troostte als ik verdrietig was, of mijn pijn verzachte.

Ooit heb je zelfs eens mijn leven gered, daar in Turkije, herinner jij het je nog?

Maar toen, toen werd je ziek en brak er een moeilijke tijd aan.

Je hebt 3,5 jaar lang trouw gewacht op een nieuwe nier en een nieuwe pancreas.
Intussen moest je ook vaak naar het ziekenhuis, waar iedereen altijd bleef geloven dat alles goed zou komen.

En het kwam gelukkig ook altijd goed, omdat je zo sterk was.

De laatste keer in het ziekenhuis, bleven we allemaal ook opnieuw geloven dat alles goed zou komen.

Maar na die 3,5 jaar zoveel gestreden te hebben, had je er mentaal en fysiek helemaal geen zin meer in.

We stonden naast je, en hebben daar dan stilletjes afscheid van je genomen.
Vergeef me dat ik daar toen niet veel kon zeggen, maar ik was zo verdrietig.

Het enige wat ik kon doen, was je hand vasthouden, je strelen en stiekem hopen dat toch alles nog zou goed komen, want tenslotte had je al vele riviertjes doorzwommen.

Nu ben je er niet meer, en blijft er alleen een ijzige stilte achter.

Ik zal je voor eeuwig en altijd koesteren, ik zal je nooit vergeten.

Je zal voor altijd in mij blijven verder leven.

Ik zie je graag.

Rust zacht, lieve papa.

Je dochter, Melissa