Sonia Willekens

Even naar binnen lopen en wat vragen,
Dat kan niet meer.
Even naast je zitten en wat praten,
dat kan niet meer.
Even een kus of een knuffel geven,
Dat kan niet meer.
Even tegen je zeggen dat ik van je hou,
Dat kan niet meer.
Alles is weg,alles voelt leeg.
Maar niet in mijn hart,
daar leef je in voort.
Niet in mijn hoofd,
daar hoor ik je nog,
Je lieve woorden en je goede raad.
Niet als ik mijn ogen sluit,
dan zie ik je nog,
Zittend op je plek,
met een vrolijke lag.
Niet in mijn hart,
dat klopt alsof je nog bij me bent.
Ik kan je nog een keer zeggen lieve mama,dat ik van je hou en altijd aan je zal blijven denken.
Dag lieve mama,
het was een eer en het was fijn,
Om het kindvan zo'n lieve moeder te mogen zijn.
Rust zacht lieve mama.

Ik ben niet dood, ik ben slechts naar de andere kant.

De dood is niets
Ik ben maar aan de andere kant
ik ben mijzelf
Jij bent jijzelf
Wat we waren voor mekaar
zijn we nog altijd

Noem me zoals je me steeds genoemd hebt
spreek tegen mij,zoals weleer
op dezelfde toon
niet plechtig,niet triest
Lach om wat ons samen heeft doen lachen
Bid, glimlach
denk aan mij
bid met mij
Spreek mijn naam uit thuis
zoals je altijd gedaan hebt
zonder hem te benadrukken
zonder zweem van droefheid

Het leven is wat altijd geweest is
de draad is niet gebroken
Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Omdat je me niet meer ziet
Neen,jij bent niet ver
Juist aan de andere kant van de weg
Zie je,alles is goed
Je zult mijn hart opnieuw ontdekken
en er de tederheid terugvinden
zuiverder dan ooit
Dus droog je tranen
en ween niet als je van me houdt