Waarom moest dit gebeuren.
Dit is een vraag die altijd zal blijven hangen zonder er ooit een antwoord op te krijgen.
Je leefde op wolken, je geluk kon niet meer stuk. Je had eindelijk het meisje van je dromen gevonden en jullie hadden het zo fijn samen. Alles samen bespreken, alles samen doen, wat was het fijn als jullie samen eens kwamen binnenwaaien.
Tot die fatale nacht, je was zo plichts bewust dat je Evie niet alleen naar huis wou laten komen. Je ging haar afhalen aan haar werk maar daar kwam je iemand tegen, die je beter niet was tegengekomen. Een testrit met zijn nieuwe auto werd je fataal.
Een telefoontje in de nacht met het ergste bericht dat je ook maar kan krijgen, vlug de auto in en naar je op weg hopend dat het bericht niet klopte, maar het was te laat, je had de wereld die je zo toelachte al verlaten.
Er resten ons nu alleen maar herinneringen, de luide muziek boven op je zolderkamer, de rommel die je maakte, je lieve glimlacht, je fonkelende ogen, het zal ons altijd bij ons blijven.
Het zal altijd een leegte blijven, maar fijn dat we Evie nog hebben en die houd de herinneringen aan jou levend.
Kevin, wij hopen dat het je goed gaat hierboven, en dat je toch nog van boven op je wolkje naar beneden kijkt en ons steun geeft om door te gaan.
Ooit komt de dag dat we allemaal samen op ons bankje zullen zitten en samen terug kunnen lachen.
Kevin tot ziens
je mama en papa
Condoléances