Inge Peerebooms

De brug.

Breng jij mij op weg tot aan de brug

ik ben zo bang om daar alleen te staan

Als wij daar zijn, ga niet direct terug

maar wacht totdat ik overga en zwaai me na

dan voel ik me veilig en vertrouwd

Breng jij mij op weg tot aan de brug

ik heb geen idee hoe diep het water is

De overkant lijkt mij zo ver

je kunt de oever hier niet zien

Zover het oog reikt, zie ik mist

ik twijfel aan het verder gaan

Je angst voor de dood is als je angst voor het leven

Het nieuwe lijkt te groot om het oude op te geven

In de diepte van je verlangen ligt de kennis van het nieuwe leven

Zoals de vlinder al weet van het vliegen,

in zijn donkere cocon

Breng jij mij op weg tot aan de brug

en ga dan niet vlug terug

Zwaai me na, als ik er over ga

een heel klein duwtje in mijn rug

Is alles wat ik nog verlang van jou

Ik ga nu gauw want het begin is reeds in zicht :

ik voel de warmte van een licht.