Het is nu al een hele tijd geleden dat jij ons verlaten hebt,
nog elke dag lijkt het of het gisteren was, het gemis, het verdriet...
niemand ziet het maar diep van binnen voel ik het wel,
net zoals alle andere mensen die zoveel om jou gaven,
de vraag WAAROM is een vraag die eeuwig door men hoofd zal spoken
en waar nooit iemand me een antwoord op zou kunnen geven..
jij was degene die er altijd voor me was, eender welk uur van de dag..
Wat er ook was.. jij was er.. niet altijd dicht bij me, maar toch altijd in gedachten,
jij was degene waar ik elk uur van de dag op kon rekenen. en andersom ook...
jij op mij. Ik zal nooit al die leuke momenten samen met jou vergeten,
we hebben zoveel samen gelachen, gehuild, lief en leed gedeeld
en ik begrijp dus nog steeds niet waarom je me op dat moment hebt buitengesloten!!!
waarom sprak je niet met mij? waarom vertelde je me niet wat er scheelde?
waarom nam je niet de telefoon om me te bellen? je wist toch dat je mocht
en je deed het niet... je wou gewoon weg? wat wou je?
gewoon weg van ons allemaal? vragen waar ik nooit antwoord op zal weten,
maar nu zoveel jaar later nog steeds mee zit...
je zal voor altijd diep in mijn hartje zitten...
jij was men maatje voor het leven, ook al was dat van jou zo kort...
toch zal je eeuwig bij me zijn en zal niemand ooit je plaats kunnen innemen.
jij was men beste vriend!!! Dat zal je altijd blijven!!!
Condoléances