Celina Callebaut

​Dag Moe, Vandaag nemen we voorgoed afscheid. We wisten dat het zou gebeuren en toch was het onverwacht. Het leek alsof ge onverwoestbaar waart, alsof ge altijd bij ons ging blijven. Een vaste waarde in ons leven. Na het overlijden van onze va hebt ge meer dan 30 jaar kranig verder geleefd, op uw eigen typische manier. De schooljuffrouw was nooit ver weg. Genoten hebt ge van uw jaren in Oostduinkerke en daarna in Hasselt. Heel langzaam en bijna ongemerkt is dementie toen binnengeslopen. Uw woorden van de laatste jaren staan gegrift in ons geheugen: “Ik heb een schoon leven gehad. Gehad, zeg ik U (met de wijsvinger omhoog). Het is goed geweest, ze mogen mij komen halen.” Dikwijls hebt ge dit gezegd. Maar “ze” vonden dat uw tijd er nog niet was. Ge wilde absoluut geen 100 jaar worden. Ook dat hebt ge ontelbare keren gezegd. Het ging nochtans die richting uit, kranig en sterk. Maar “ze” hebben U toch gehoord: net voor Uw 99ste verjaardag zijt ge verenigd met de man die ge al veel te lang hebt moeten afgeven. Waak samen met hem over ons. Uw kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.