De professor grondwettelijk recht aan de ULg doorliep een bochtig politiek parcours: hij startte socialist, werd vervolgens anti-Leopoldist, regionalist, aanhanger van José Happart en eindigde als rattachist.

Perin laat voor het eerst van zich horen tijdens de Koningskwestie (1945-1951) en onderscheidt zich door zijn redenaarstalent. Daarna wordt hij partijvoorzitter, in 1965 volksvertegenwoordiger en in 1974 minister. In die functie speelde hij een belangrijke rol bij de staatshervorming. In 1976 verlaat hij de Rassemblement Wallon, de partij die hij mee oprichtte om de liberale rangen te vervoegen. Tot 1980 zetelt hij als senator, om nadien de politiek te verlaten. Zelf zei hij daarover dat hij “niet langer een staat kon vertegenwoordigen waarin hij niet geloofde”.

Perin is altijd een vrije geest en non-conformist gebleven. Aan het einde van zijn leven pleitte hij voor de aanhechting van Wallonië bij Frankrijk. In augustus 2011 zei de oud-minister nog in Le Soir dat het zijn wens was dat Vlaanderen de onafhankelijkheid uitriep, Brussel een internationale stad werd en Wallonië zich zou aanhechten bij Frankrijk.

Foto: Belgaimage