Norbertus Coremans

Langzaam ontglipt,

De signalen van je lichaam
gaven het al een tijdje aan,
dat je ons langzaam ontglipte,
maar ik wilde er niet bij stilstaan
omdat ik je nog niet wilde laten
gaan.

En toch komt het nu ontzettend
hard aan te meer omdat ik door
de jaren heen van je ben gaan houden,
je was de grootvader die ik zelf nooit
heb gekend. Je verhalen, onze vreugde
momenten, je spontane lach. Het was
altijd fijn op de dagen dat ik er voor je
mocht zijn.

Ik heb altijd met waarde en respect
naar je opgekeken. Je was zo trots op
mijn schrijven/fotografie iedere week
vroeg je ernaar. Er zijn zoveel mooie
herinneringen door de jaren heen geboren
die me nu spontaan omarmen waardoor
je definitief loslaten nu zo tastbaar
voelbaar is.

Toch ben ik dankbaar voor al die jaren
dat ik je mocht kon helpen. Het is met
liefde en plezier gedaan,daarom dat ik
het nu zo moeilijk heb om je te laten gaan.
Al zal ik iedere herinnering van jou
koesteren en meedragen in mijn hart.

©2012 Liefs Blauwhartje(Leen