Jean De Meyer

Het vroege ochtendgloren streelde je wang

zacht zingend over het mooie bloementapijt van je leven

de laatste helpende hand die ze je brengen kwam

een palet van dromen in geuren en kleuren

om met jou en anderen begaan in stilte heen te gaan


Je hebt ons zo veel gegeven

je warme hart nooit iets in ruil verwacht

anders dan de glimlach om onze lippen

bij het zien van waar je van hield

de mensen zo prachtig, de bloemen zo lief

je opgroeiende kinderen, kleinkind en bloeiend gezin


Kom we kuieren nog even met je mee

je nieuwe paradijselijke tuin lacht je fleurig toe

hij behoeft geen arbeid meer

je mag rusten nu, ook al is het nog vroeg