Josephine Schrijvers

Je laat ze los de jaren,
één voor één,
je laat ze los als blaren,
herfst na herfst,
na 't bloeien van de lente,
na 't rijpen van de zomer ...
o ja, er is de winter,
een tijd om te bedaren,
om wijsheid te vergaren,
om vree en rust te vinden
en vertrouwen,
in al wat komt.

________________________________________________________ Louis __________________________________

Aandenken aan
Josephine SCHRIJVERS
"de moemoe"
weduwe van Jaak, weduwe van August
geboren te Antwerpen op 6 augustus 1909 en rustig ingeslapen in RVT Huize Stracke
te Boechout op 13 oktober 2011, gesterkt door het sacrament van de zieken.
____________

Dank voor uw gebed en de troostende blijken van deelneming.

_______________________________________________________________________________________________

Mijn huwelijk met Jaak vond grond in de bezieling van Cardijn en zijn oproep tot sociale inzet.
Ik ben dat ideaal dat we toen samen vooropzetten, naar best vermogen trouw gebleven,
in ons gezin, in onze parochie, in al de mensen die ons omringden.
Met Gust kreeg ik een toegewijde metgezel waarmee ik samen verder op mocht trekken.
De jaren leerden me dat mijn aanpak soms wat kordaat was…
Vele jaren waren mij gegund, vruchtbare jaren die me veel vreugde schonken.
Ik heb ze nu losgelaten, maar ik bewaar de verhalen in de rimpels van de jaren, ik ben en blijf zo graag moemoe.
_________

"Dank… allemaal bedankt!"

_______________________________________________________________________________________________

Louis en Maria,
___Lieve en Maurice,
______Toon, Dries en Lise, Emma
___Bert en Tineke,
______Lies en Benjamin,
______An en Linus,
______Greet en Victor
___Geert
___Hilde en Karel,
______Leen en Jo, Kaat en Tim, Stef (†), Riet
___Katleen en Dieter,
______Joke, Griet en Pieterjan, Ellen.

Camiel en Connie,
___Greet en Guido,
______Alexander en Stephanie
______Mathias,
___Dirk en Annemie,
______Joachim, Sarah
___Joris en Isabelle,
______Jonathan, Elisabeth
___Henk.

Casimir en Christiane,
___An en Eric,
______Elke, Leen en Gertjan, Maaike (†),
___Bart (†)
___Joke
___Piet
___Tom en Marianne,
______Miek, Joran, Ruben, Marthe.

Flor en Marieke,
___Marleen en Dirk,
______Tim en Esther, Ben
___Elsje (†)
___Reine en Baudouin,
______Sophie, Alix-Anne, Corinne, Gilles
___Jan en Isabelle,
______Joe, Jane.

Bruno en Jacqueline,
___Ingeborg en Koen,
______Tom en Katrien,
_________Kobe
______Sara en Bert, Charlotte
___Kristin en Koen,
______Laure, Robin, Anthe, Febe
___Veerle en Patrick,
______Matthias, Wout, Lene.

Marieke en Ivo,
___Koen en Kaat,
______Tijs, Rob, Lut, Floor
___Bavo en Liesbeth,
______Judit, Joost, Sander
___Tine en Dré,
______Daan (†), Toon, Leen
___Stijn en Anneke,
______Wout, Tibo.

Louis en Godelieve,
___Marijke en Wim,
______Geert en Amanda,
______Hans en Evi,
______Peter en Sonja,
______Stijn
___Stefaan en Daxa,
______Ruben, Jonas, Steffi
___Godelieve en Jean-Paul,
______Laura,
______Ellen en Andries,
______Jella en Diederik,
_________Fiona
___Peter en Rosa,
______Louis, Tomas
___Joan
___Goedele en Willem.

Maria (†) en Wim,
___Mieke,
___Veerle,
______Manon, Maxime
___Hilde,
___Hendrik en An,
______Rob, Daan, Charlotte
___Karel en Anne-Mie,
______Tessa, Marit, Joni.

haar kinderen, stiefkinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en betachterkleinkind.
_______________________________________________________________________________________________

GETUIGENIS van SARA

Kristin:

"Sara is een achterkleinkind van de moemoe en mijn petekind. Ze verblijft momenteel met de Bouworde in Senegal. Ik wil graag haar e-mailbericht lezen dat ze zond aan haar grootouders."

Liefste opa en oma,

Ik wil jullie via deze mail laten weten dat ik, ondanks de letterlijke grote afstand, me nabij jullie voel. Ik wil jullie veel sterkte toewensen bij het verlies van moemoe, een moeder, een echte stammoeder die, bij leven, aan het begin stond van wel 5 generaties.

Toen ik hier pas was in Senegal, vertelde ik nog over haar tegen de andere meisjes van mijn groep. Het moet gezegd, zo'n oude overgrootmoeder, dat doet opkijken.
Dus als het in deze nieuwe groep ging over familieverbanden, kon ik zeggen: "Ik heb zelfs nog een overgrootmoeder van 102, ze kan zelfs nog wat stappen en is nu ook bedovergrootmoeder van Kobe." Ik kreeg geïnteresseerde en verbaasde gezichten te zien.
Hier in Senegal, worden geboorte en dood ontzettend intens beleefd.
Het heeft misschien iets te maken met de korte levensverwachting, hier 60 jaar.
De kwetsbaarheid van het leven toont zich hier dag in, dag uit.
Toen ik vertelde dat mijn overgrootmoeder gestorven was en dat ze 102 geworden is, reageerden de Senegalezen op een voor mij erg ontroerende manier. "On va prier pour la vieille dame de Belgique, c'est un miracle, 102 ans. Sara, tu dois faire beaucoup de prières pour la vieille dame, elle est chez Dieu."
Vandaag dragen ze hier in Kaolack een mis voor haar op.
Hier, in een heel ander deel van de wereld, bidden ze voor moemoe.
Ik bid met hen mee. Moemoe was zelf iemand die voor iedereen wilde bidden, ook voor mij. Ik ben haar daar dankbaar voor.
Lieve grootouders, ik leef in gedachte met jullie mee. Ik zie jullie graag,

Veel liefs, Sara, 22 oktober 2011 _______________________________________________________________________________________________

GETUIGENIS van GREET

Liefste Moemoe.

Toen ik 12 was schreef ik de meeste nieuwjaarsbrieven van de hele klas. Omdat ik de enige was die nog een overgrootmoeder had. Ik was daar trots op. En nog steeds. Want tien jaar later kon ik nog steeds zeggen dat ik een overgrootmoeder had. En niet zomaar een. Neen. Een hele straffe madam. Een opmerkzame vrouw die ik altijd bewonderd heb. Op acht april 2007 schreef ik het volgende tekstje over jou. Ik wilde het je graag nog even voorlezen.

"Weet ge dat ik het liefst 's avonds met de auto rij?" zegt moemoe, "Ja, dat weten we."

Mijn 97-jarige overgrootmoeder zit bij ons in de auto en geniet van het zicht op de straten. Ze vindt het 's avonds zo romantisch met al die lichtjes, zegt ze. En wij weten dat. Iedere keer als we haar van een familiefeest naar huis rijden, vertelt ze het ons. En ik hoor het graag want ze heeft gelijk. Met haar oude ogen doet ze mij nieuwe dingen zien. De hele verdere rit vertelt ze over vanalles en nog wat. Over de hele wereld, over zichzelf. Ze heeft het allemaal gezien, ze weet het allemaal, van de kleine eurosongjongen Thor tot de Palestijnse oorlog. Ze kijkt naar elk nieuws op de televisie. En 's middags doet ze even een klein dutje. Als om terug op te laden. Klaar om te blijven gaan.

Die niet te stoppen energie neem ik graag mee, moemoe, wij allemaal. Bedankt.

Het ga je goed, Greet, 22 oktober 2011 _______________________________________________________________________________________________

GETUIGENIS van INGEBORG

"Ik ben blij dat ik u zie, Inge." - "Ik ook moemoe."

"Ge weet dat ik voor jullie allemaal bid." - "Ja moemoe dat weet ik."

"Zonder mij waren jullie er niet." - "Da's waar moemoe."

Je was een intelligente, zelfbewuste vrouw. Een fiere vrouw, maar wel nederig tegenover God. "Kop omhoog, wat er ook gebeurt." Dat was je raad in moeilijke tijden. En bidden natuurlijk. Altijd weer opnieuw, rozenkrans na rozenkrans. Velen vonden jou complex. Je was nochtans ook eenvoudig; in de naastenliefde, de liefde voor de natuur, het waarderen van je familie, de zon die ondergaat in de zee.

Je vertelde veel en graag. Je dwong ons meestal in de rol van luisteraar, luisteraar van verhalen die verspreid lagen over de hele twintigste eeuw. Je hebt in je leven veel mensen gekend. Heel veel mensen. Uit jouw stam is een breed vertakte boom gegroeid.

Je hebt de liefde gekend. Op een moeilijk moment je eerste man verloren. Dat heeft je gedwongen sterk te zijn, en taai. Het was niet altijd makkelijk om achter die sterke vrouw te kijken. Het was niet vanzelfsprekend om jou te laten zien waarmee we zelf bezig waren of worstelden in het leven. Toch maakte je met ieder van ons verbinding, in je gebed. Dit deed je trouw en oprecht.

Nu je er niet meer bent, ga ik verder met 102 herinneringen. De feestjes in de smis, de snijdersbank, de koude plat, de uitstappen naar de stad, het onkruid uitdoen in je tuin, de bollen- en de koekendoos, in de garage een permanente tentoonstelling, het woud van Mariabeelden, straaltje zon, de zeven schaken, het onverwacht declameren van een ellenlang gedicht, bij elk pakje het gepaste hoedje, het onverwachte compliment, de even onverwachte knuffel, de ene keer dat ik als kind bij jou en vava in bed gekropen ben.

Moemoe, ik mis jou, ik mis het idee dat iemand elke dag voor me bid. Als God bestaat, dan weet ik zeker dat je nog steeds over ons allen waakt. Jij had alvast het volste vertrouwen in je missie.

"Ik ben trots op mijn kinderen." - "Terecht, moemoe."

"Ik zie jullie allemaal even graag." - "Ik zie u ook graag moemoe."

Ingeborg, 22 oktober 2011 _______________________________________________________________________________________________ </div>