Etienne SOETAERT

Aan mijn diepbetreurde zwager,
Een reiziger zijn wij
door de kringloop van het bestaan,
zoekend en tastend naar nieuwe vormen van leven,
onwetend van wat we zijn,
onwetend dat hemel en aarde
rusten in de eigen geest.

Weet,o mensenkind:
jij bent het licht van alle lichten,
de grondeloosheid van alle grond,
jij bent het niets en het al,
wezenloos en toch het wezen van alle zijn,
leeg en tegelijkertijd vol van al wat is.

Dat God U mag zegenen en bewaren voor altijd.

Het woord is van de tijd en de stilte van de eeuwigheid.