Toen ik het nieuws net hoorde over het overlijden van Marie-Rose kreeg ik een raar gevoel in m'n keel.
Ik kende Marie-Rose niet persoonlijk, maar ik volgde wel wat er gebeurde met haar.
Ik voelde met haar mee...
Ze heeft zo hard gevochten om nog zo lang mogelijk bij haar kinderen, haar 'prinsjes' te kunnen blijven,
ze had nu ook nog de man van haar leven gevonden...en dan gebeurt dit..
Maandenlang heeft ze niet willen toegeven aan die vreselijke ziekte die steeds erger en erger werd..
Ze heeft zo hard gestreden tot het niet meer kon.
Nu heeft ze eindelijk rust gevonden...de rust die ze eigenlijk wel meer dan verdient...
Maar het is zo verschrikkelijk moeilijk voor haar familie, haar man, maar vooral voor haar kinderen.
Ik wil hen allemaal heel veel sterkte toewensen in deze moeilijke tijden.
vind de steun bij elkaar die zij ook aan jullie heeft geboden die laatste maanden..
Ikzelf heb nu een jaar geleden ook iemand moeten afgeven van wie ik heel veel hield, aan die vreselijke
ziekte kanker. en het doet verschrikkelijk veel pijn iemand te moeten afgeven die je dolgraag ziet, maar
als je ziet en hoort hoeveel die personen moeten lijden en alle pijn verdragen...wens je hen op den duur,
na zulke lange strijd, toch eindelijk die welverdiende rust toe.
Dus slaap zacht Marie Rose!! xxxxx
Dikke knuffels aan haar prinsjes xxxxx
Isabel
Condoléances
Oprechte deelneming en moed toegewenst aan echtgenoot kinderen en familie bij het overlijden van een moedige vrouw.
veel steun aan de familie van Marie-Rose Morel toegewenst, moge ze in het belang van de Vlaamse hemel komen
...
Er zijn dingen in het leven die je nooit geleerd krijgt.
Afscheid nemen is zoiets.
Je leert het nooit,
ook al heb je tijd gekregen om je zogenaamd voor te bereiden,
ook al weet je met je verstand dat de weg terug is afgesloten,
ook al heb je gelaten te leren aanvaarden,
wat onvermijdelijk komen gaat,
dan nog komt het afscheid veel te plots, te bits, te vroeg, te onverwacht,
en de leegte die blijft is met geen woorden te beschrijven...
Maar als je verdrietig bent
kijk dan naar de hemel
naar die fonkelende ster
Zij lacht je tegemoet en leid je de weg
Die ster staat er elke keer weer,
wat je ook doet en waar je ook zult gaan
Zij vraagt je keer op keer
om een lach, niet om een traan
en als die traan dan toch gaat rollen
geeft zij je troost en nieuwe kracht
zodat de nieuwe dag aanbreekt
zonder traan maar met een lach
Familie, ouders, Frank en de kindjes,...veel sterkte!
Liefs,
Een prachtmeid en een waardig mens!
Aan de familie,
Heel veel sterkte in deze moeilijke, donkere dagen. Moge de herinnering aan deze moedige vrouw een lichtpuntje zijn voor jullie.
Een groot mens die we gaan missen, en zoals ze haar ziekte gedragen heeft.
Ik was nooit voorstander voor het Vlaams Belang, maar ik had enorm veel respect voor haar persoon. Ik bewonderde haar wilskracht en moed. Zij was een grote madam. Ik wens haar familie heel veel moed en kracht in deze moeilijke periode.
Hoewel ik je overtuigingen totaal niet kon delen ,had ik heel veel bewondering voor je als mens,je was een ongelofelijke moedige vrouw die tot het einde vocht voor zichzelf en de mensen waar je van hield
Rust zacht
mijn deelneming aan de ganse familie in het bijzonder aan je kinderen, je echtgenoot
Je was een vrouw waar ik naar op keek !RIP Marie Rose .Sterkte aan familie en vrienden .