Toen ik het nieuws net hoorde over het overlijden van Marie-Rose kreeg ik een raar gevoel in m'n keel.
Ik kende Marie-Rose niet persoonlijk, maar ik volgde wel wat er gebeurde met haar.
Ik voelde met haar mee...
Ze heeft zo hard gevochten om nog zo lang mogelijk bij haar kinderen, haar 'prinsjes' te kunnen blijven,
ze had nu ook nog de man van haar leven gevonden...en dan gebeurt dit..
Maandenlang heeft ze niet willen toegeven aan die vreselijke ziekte die steeds erger en erger werd..
Ze heeft zo hard gestreden tot het niet meer kon.
Nu heeft ze eindelijk rust gevonden...de rust die ze eigenlijk wel meer dan verdient...
Maar het is zo verschrikkelijk moeilijk voor haar familie, haar man, maar vooral voor haar kinderen.
Ik wil hen allemaal heel veel sterkte toewensen in deze moeilijke tijden.
vind de steun bij elkaar die zij ook aan jullie heeft geboden die laatste maanden..
Ikzelf heb nu een jaar geleden ook iemand moeten afgeven van wie ik heel veel hield, aan die vreselijke
ziekte kanker. en het doet verschrikkelijk veel pijn iemand te moeten afgeven die je dolgraag ziet, maar
als je ziet en hoort hoeveel die personen moeten lijden en alle pijn verdragen...wens je hen op den duur,
na zulke lange strijd, toch eindelijk die welverdiende rust toe.
Dus slaap zacht Marie Rose!! xxxxx
Dikke knuffels aan haar prinsjes xxxxx
Isabel
Condoléances
Een strijdlustige vrouw,mede dank zij haar kinderen en kersverse echtgenoot.
Deze bleef tot het einde geloven in haar genezing en week niet van haar zijde, waarvoor een dikke proficiat.
Ben over enkele jaren voor 2 maanden in coma gehouden,maar bij het ontwaken stond er niemand aan mijn zijde. Kinderen had ik niet maar mijn echtgenoot heeft zich in de kliniek nietmeer getoond, uit schrik voor de gevolgen die hem te zwaar zouden wegen moest er veel zorg aan mij besteed moeten worden.
Ik zonder toekomst kom erdoor en een vrouw zoals Marie Rose metnog zoveel toekomst moet gaan. ONMENSELIJK maar nogmaals chapeau voor haar echtgenoot en dat onze Marie Rose in vrede mag rusten
wel marie-rose wat een strijd
je was nog zo jong maar wel dapper
aan jou kan ik niets meer wensen maar aan je man en je kinderen en je familie
heel veel sterkte
ze moeten maar aan een ding denken : wat was dat toch een dappere vrouw en moeder
anne-marie devleesschauwer
een "frëee madam" hebben we verloren!
Mijn neef, Steven, overleed vorige zaterdag, hij had huidkanker. Ook hij vocht tot het bittere einde, bleef Marie-Rose ook volgen trouwens. Nu hebben ze op enkele dagen van elkaar dit leven moeten verlaten.
Het is niet eerlijk...
Het onbegrip, de woede om dit verlies van jonge mensen die toch zo graag wilden leven, het is allemaal onwezenlijk.
Veel sterkte aan de familie.
En ik wens haar kindjes toe dat ze alle mooie herinneringen aan hun mama koesteren en bijhouden.
sterkte voor diegene die achterblijven
ze heeft haar ziekte tot de laatste moment schitterend gedragen
ook haar mooie verhalen in Dag Allemaal waren een moment om het even van haar af te zetten.
gehoopt dat er toch nog genezing zou zijn
Veel sterkte aan de familie van Marie Rose.
Soms is het beter om niets te zeggen...
soms schieten woorden tekort...
Ik wens aan allen die dichtbij Marie Rose staan, héél véél sterkte toe, haar man, haar twee schatten, haar ouders en haar zus in het bijzonder !!!
Roosje, Ik heb jou niet persoonlijk gekend, toch hebben wij met elkaar een paar keer e-mails verstuurd...Ik heb voor jou gebeden, ik heb véél aan jou gedacht...
Er zijn geen woorden voor verdriet
Dan kan alleen, een hand, een oog, nog spreken
En dit woordeloze teken, wordt "troost" geheten.
Slaap zacht Marie Rose, jouw moedige strijd is nu gestreden. Je bent een prachtvrouw, een moedige en vooral liefdevolle en sterke moeder (vrouw)
Het gaat je nu verder goed !!! Rust zacht, je hebt het nu wel verdiend....véél te vroeg ging je heen....al had je het héél graag anders gewild. RESPECT Roosje.
Rust in vrede. Je hebt moedig gestreden. Veel sterkte aan de familie
Innige deelneming voor een zeer dappere vrouw
Ik ben geschokt....
Mijn oprechte deelneming aan de zoontjes, ouders, man en familie van Marie-Rose.
Het was een geweldige vrouw, ik was in 2009 ook ernstig ziek en heb toen heel veel
steun gehad door haar dagboek te lezen.
Pracht van een moeder....
Hopelijk vind je nu rust!