Claude Chabrol

Claude Chabrol werd geboren in een middenklassengezin in Parijs. Hij is driemaal getrouwd geweest. Hij scheidde van zijn eerste vrouw Agnes in 1964 en trouwde datzelfde jaar met actrice Stéphane Audran. Samen met Stéphane heeft hij een zoon, Thomas, geboren in 1963. Met Agnes kreeg hij in 1958 eveneens een zoon, Matthieu. Thomas werd acteur, Matthieu filmcomponist. Claude en Matthieu Chabrol werken sinds de jaren zeventig regelmatig samen. Chabrol en Audran scheidden in 1980. Van 1981 tot zijn dood in 2010 was Chabrol getrouwd met actrice Aurore Paquiss.

Chabrol studeerde eerst farmacie, maar ontwikkelde na in militaire dienst te zijn geweest een interesse voor de film. Hij werkte een korte tijd voor de publiciteitsafdeling van de Franse afdeling van 20th Century Fox, en verbond zich in de jaren vijftig als schrijver en criticus aan het beroemde filmtijdschrift Cahiers du cinéma. De critici die aan dit blad verbonden waren, naast Chabrol onder andere Éric Rohmer, Jean-Luc Godard, François Truffaut en Jacques Rivette, ontwikkelden belangrijke theorieën over onder andere het auteurschap van de filmregisseur (zo schreef Chabrol samen met Rohmer in 1957 een belangrijke studie naar het werk van Alfred Hitchcock) en het maken van films.

Deze groep critici ging later ook filmmaken, en vormden de aanzet voor de vernieuwende filmbeweging de nouvelle vague. Chabrol was in 1958 de eerste van de groep critici die zijn eigen films ging maken, en wordt daarom vaak gezien als de grondlegger van de beweging. Zijn debuutfilm was Le Beau Serge (1958). Chabrol regisseerde en produceerde deze film en schreef zelf het script. Hij richtte zijn eigen productiemaatschappij op, AJYM, waarmee hij ook andere nouvelle vague-regisseurs als Rivette, Rohmer en Philippe de Broca kon ondersteunen.

Met zijn eerste films, zoals Les cousins (1959) en Les bonnes femmes (1960), maakte hij wereldwijd naam bij verscheidene critici. Commercieel succes bleef echter uit en in de jaren zestig maakte hij enkele films die geld binnenbrachten maar slechte recensies kregen. Hij wist de critici pas weer te overtuigen in 1968 met Les biches en, een jaar later, met La femme infidèle. In beide films speelde Stéphane Audran, zijn tweede vrouw en lange tijd zijn muze.

Regelmatig keren in zijn films uit de jaren zestig en begin jaren zeventig dezelfde namen terug voor de hoofdpersonages: Charles, Paul en Helène. Ze komen (soms twee, soms alle drie) onder andere voor in Les cousins (1959), La femme infidèle (1969), Que la bête meure (1969), Le boucher (1970) en Juste avant la nuit (1971). Deze films draaien meestal om de relatie tussen deze personages, en tonen de gevaren van het bourgeoise onderdrukken van passies en driften, wat in zijn films leidt tot geweld en zelfs moord.

Later in de jaren zeventig maakte hij meer televisiefilms en internationale coproducties. Een van zijn meest gewaardeerde films uit de jaren zeventig is Violette Nozière uit 1978, zijn eerste film met Isabelle Huppert in de hoofdrol.

Vanaf de jaren tachtig begon hij een samenwerking met filmproducent Marin Karmetz. Één van de vier films die zij samen maakten in dat decennium was Une affaire de femmes uit 1988, over een Franse vrouw (gespeeld door Isabelle Huppert) die zich in de Tweede Wereldoorlog gedwongen ziet haar geld te verdienen met illegale abortussen. Begin jaren negentig maakte hij Dr. M (1990), een remake van Fritz Langs Dr. Mabuse, en een nieuwe filmversie van Madame Bovary (1991). In 1995 kreeg hij veel internationale waardering voor La cérémonie, een film waar naast Huppert ook onder andere Jacqueline Bisset, Sandrine Bonnaire en Jean-Pierre Cassel te zien zijn. De film werd genomineerd voor drie Césars en een Gouden Leeuw.

Claude Chabrol overleed in 2010 op 80-jarige leeftijd.

Bron: wikipedia

Teken het rouwregister