Germain Lindebrings

Fataal.

In zijn leven is hij maar éénmaal echt ziek geweest, hij had dan ook een afkeer van ziekenhuizen. Doch sinds hij in behandeling was heeft hij niet eenmaal geklaagd om weeral langs dokters en verplegers te moeten om vanalles en nog wat te laten inspuiten of diagnoses te aanhoren. De een al beter dan de andere tot de dag kwam waarop men nog enkel pijnstillers zou geven, om zijn lijden wat te verzachten, maar wel in het achterhoofd met de gedachte dat zijn doodstrijd niet meer lang zou gestreden moeten worden. Het is daarom dat ik en zijn familie ergens dankbaar zijn om zijn snelle en pijnloze dood, want niemand zat er op te wachten om hem te zien lijden, enkel is zijn leeftijd niet te verzoenen met het snelle sterven. 

Onderschreven door zijn Broer Benny