De Nederlandse Anton Geesink wist in 1961 als eerste niet-Japanner de wereldtitel te behalen in de judoklasse alle categorieën.
In 1965 deed hij dit opnieuw in Rio de Janeiro, dit keer in het zwaargewicht. In 1964 won Anton Geesink ook tijdens de Olympische Spelen in Tokio goud in alle categorieën.
Judo stond toen voor het eerst op het programma als demonstratiesport en tot ontzetting van het thuispubliek versloeg hij in de finale hun favoriet Akio Kaminaga.
Geesink heeft een recordaantal van 21 Europese judotitels, maar werd in 1957, 1958, en 1959 ook nog Nederlands kampioen Grieks-Romeins worstelen. Hij werd tevens vier keer verkozen tot Sportman van het jaar.
Na zijn sportcarrière
Als eerste Europeaan ontving hij in 1986 de 9e dangraad. In oktober 1997 verkreeg hij de 10e Dan, waarmee hij een van de hoogst gegradueerde judoka's ter wereld werd: hij was een van de achttien mensen aan wie tot nu toe de tiende dan werd toegekend, en een van de drie judoka's buiten Japan met deze kwalificatie. De Wereldjudobond IJF nam hem in 2004 op in de Hall of Fame.
Sinds 1987 was Geesink, op persoonlijke titel, lid van het Internationaal Olympisch Comité. Op zijn voorstel werd in het judo de gekleurde sportkleding ingevoerd (de in blauw geklede speler versus de witte) om voor de scheidsrechter en de kijker het spel duidelijker te maken.
In 2005 kreeg Geesink uit handen van de voorzitter van NOC*NSF Erica Terpstra de eerste Fanny Blankers-Koen Trofee uitgereikt. Ook voetballer Johan Cruijff won de FBK Trofee, maar hij kon niet in Turijn aanwezig zijn wegens andere verplichtingen.
Anton Geesink speelde enkele malen in films. Zo speelde hij een bijrolletje in de film Rififi in Amsterdam (1962) naar het boek van W.H. van Eemlandt. In het Italiaanse bijbelspektakel I Grandi Condottieri (1965) speelde hij een van de hoofdrollen, als de geweldenaar Samson.
Anton Geesink overleed op 27 augustus 2010 op 76-jarige leeftijd na een kortstondig ziekbed in een ziekenhuis in Utrecht.
Condoléances
Geachte familie
heel veel sterkte met het verlies van een groot man
mijn vader C.Verbeek kende hem goed hij was sparringspartner van Willem Ruska
op zijn school, ook hij was erg op hem gesteld (maar leeft niet meer)
zelf heb ik bewondering voor wat hij voor de sport heeft gedaan en voor zijn
eigen menig wat hij altijd hoog hield een markant persoon minder helaas.
Een sportmonument is heengegaan Mijn deelneming aan de bedroefde families
Ons grote voorbeeld is niet meer.
Wij wensen de familie veel sterkte met dit verlies.
Wij zullen Anton nooit vergeten.
Vanwege het provinciaal comité judo Limburg
Anton , je bent een held !!
innige deelneming, je was een heel groot sportman !