Anna Smeets

De kaars leek bijna eindeloos

maar is nu stil gedoofd.

Een leven lang zorgzaam geweest,

gegeven en geloofd.

Een hand die zwaaide

als we gingen

en nog vele mooie dingen,

zijn herinneringen aan onze bomma en mam,

die voor altijd van ons afscheid nam.

Maar in gedachten zal ze altijd bij ons zijn,

Al doet de lege plek zo’n pijn.

---

Liedje van de uitvaartliturgie: Zo zal het zijn – Rob de Nijs

Doof nu het licht en sluit je ogen
en vergeet de strijd.
Jouw leven hier is omgevlogen,
maar je liefde blijft.
En waar jij gaat zijn zon en maan gelijk.
De kleinste bloem is daar als de hoogste eik.
En alle koningen en kinderen zijn daar gelijk.
En alle koningen en kinderen zijn daar gelijk.

Laat nu die laatste droom maar komen
en wees niet meer bang.
Jouw nacht van vrede is gekomen,
na een leven lang.
En waar jij gaat daar is geen haat of pijn.
Het heetste vuur wordt dat als van een kaars zo klein.
Zoals de zon schijnt na de regen,
zo zal het zijn.
En waar jij gaat daar is geen haat of pijn.
Het heetste vuur wordt dat als van een kaars zo klein.
Zoals de zon schijnt na de regen,
zo zal het zijn.
Zoals de zon schijnt na de regen,
zo zal het zijn.

En waar jij gaat daar zullen vriend en vijand samen gaan.
Wat stof is zal tot stof vergaan.
En elke storm komt weer tot rust daar,
zo zal het gaan.
En waar jij gaat laat ik mijn hart en ziel met jou meegaan.
Jouw taak op aarde is voldaan.
Zoals je was in alle liefde,
zo zal je gaan.
Zo zal je gaan. Zo zal je gaan.