Marcel De Visscher

Beste Marcel, dit is spijtig genoeg de laatste brief aan jou.  Misschien bevind je je achter mij en lees je over mijn schouder mee.  Je hebt mijn leven verrijkt met jouw persoonlijkheid.  Het was zeker niet altijd gemakkelijk met jou om te gaan.  Jouw meningen strookten niet altijd met die van je medemens, maar dat maakte jou tot de sterke persoonlijkheid die je was.  Waarom ben je toch niet naar de dokter gegaan, als ik je daar om vroeg ? Dan hadden we nog pintjes kunnen drinken en samen kunnen smullen.  We hadden nog samen door de natuur kunnen trekken en steden bezoeken.  Ik had je in de komende jaren in Brazilië kunnen bezoeken, het land waar je van plan was naartoe te gaan.  Maar het mocht niet meer zijn.  Nu moet de wereld het zonder jou stellen.  Ook al leerde ik je pas in de herfst van je leven kennen, ik ben er dankbaar voor.  Danku, Marcel, voor de mooie momenten die we samen mochten doorbrengen, danku voor de tekeningen die je voor me maakte, vooral het portret met mijn vroegere vriendin.  Danku voor de momenten op het werk en in jouw vrije tijd, vooral dan de jaren van je (kort) pensioen.  Ik zal je nooit vergeten. Jouw vriend Guy.