Hilde Rens

Lieve Yasmine

Bewust afscheid nemen in de lente van je leven…. Het weelderig bloeien, het zomerse welrieken, de zwoele, brandende zon …. soms drukkende onweders ook niet meer willen meemaken…

En wat met de herfst van je leven, waar het harde licht tempert, de helle kleuren doffer worden, oker en diepbruin, warm rood ook…. Heb je zo hard op je potlood gedrukt dat het zwarte alles is gaan overheersen? Heb je de textuur van je ziel, waar de kleine holtes wit blijven voor het relatieveren van later, te zwaar belast ?
Had je de moed niet om door te gaan tot je leven maagdelijk wit zou ademen onder het nevelig licht van een wintermorgen…?

Of had je in dat overvolle, intense leven van je alle seizoenen al gehad… was jou winter te ijzig koel en de warmte te veraf?

Donderdagnacht was eenzaam, droevig, triest…niet dat ik je persoonlijk ken maar je nam je plaats in in mijn leven. Ik ben er ook zo eentje van nooit genoeg, niet één maar tien dingen goed willen doen, op de perfectie af… ook ik heb enkele jaren geleden een te vroege ijzige winter gehad… en wat ze ook zeggen... we hadden het moeten zien, wat als we dit of dat of gene, … je moet het zelf doen, met de kracht die je nog rest … en die was blijkbaar op.

En zeggen dat net jij me zo vaak kracht hebt gegeven, of was het eerder rust… al die vrijdag en andere avonden dat ik aan je lippen hing (wetende dat ik op mannen val), dat ik lachte om je gevatte ik, dat ik genoot van je veelzijdig kunnen, je mooi verpakte stoere vrouwelijkheid, je kon bejubelen als geen ander maar nog overtuigender moederlijk troosten…

Om van de kracht van je gezongen ik maar te zwijgen… sinds donderdag snijden de zinnen nog dieper, meer dan ooit weet ik nu dat het de stem van je ziel was…

Misschien had ik je eerder moeten schrijven, had ik je eerder moeten laten weten dat ik je zo’n ferme Madam vond, dat ik je bewonderde om wie je was vanbinnen én vanbuiten …

Maar de geschiedenis herschrijf je niet…. Er is gebeurd wat is gebeurd… velen zullen maanden, jaren worstelen om rust te vinden na wat jou is overkomen….
Ik troost me met de gedachte dat jij die rust nu gevonden hebt…. Dat je daarboven teksten zult schrijven die daar het bewijs van zijn…. Dat ze daarboven elke hemelse dag kunnen genieten van jou verloste ziel…

Het kan niet anders, want zoals jij is er maar één!
Het ga je goed,

hakke

Jammer YASMINE maar ik heb respect voor je beslissing!
En toch denk ik dat het moeilijker is om door te gaan, te vechten, te weerstaan!
Hopeijk ben je nu gelukkig!

Verdriet en ongeloof treft ons.RUST IN VREDE.
Sterkte voor U familie.

Heel veel sterkte aan haar familie, Marianne en al haar vrienden.Probeer haar keuze te respecteren. Zeer spijtig...

sterkte aan de familie en dichte vrienden, collega's.

Veel te vroeg, veel te jong. We zullen je muziek missen !
Mijn oprechte deelneming !

maar lieve meid,

ik begrijp je maar al te goed
maar er waren nog zoveel mensen die wel oprecht om je gaven
je was zo een mooie lieve dame we gaan je missen
als zangeres maar ook als dame het ga je goed daar waar je nu bent
ook aan de familie heel veel steun

Innige deelneming aan de familie en vrienden.

WE ZULLEN AAN JE BLIJVEN DENKEN