Margaretha Schouterden

Liefste Marein,

 

Hoe kunnen we nu afscheid nemen van jou?

Jij, die altijd voor ons klaarstond. Die ons altijd wou, en zou helpen.

Nooit was iets jou te veel. Ons geluk was jouw plezier.

Voor al die dingen die jij voor ons deed kunnen we alleen maar nederig ons hoofd buigen en “dank u” zeggen.

 

Waarom kunnen we niet, zoals vroeger, nog even met je praten?

Zoals je voor ons altijd een luisterend oor had.

Zoals je voor ons altijd goede raad had.

Raad die wij nooit zullen vergeten. Voor altijd in ons geheugen geschreven.

 

Wij zullen nooit vergeten wat jij voor ons betekende. Nooit zullen wij vergeten hoe jij voor ons gezorgd hebt. Hoe jij voor ieder van ons een uitzonderlijke rol van betekenis gespeeld hebt. En daarvoor zullen wij je dankbaar blijven.

 

Marein, je was een voorbeeld voor ons allen.

Wij hebben het immense geluk gehad, om zoveel van jou geleerd te mogen hebben.

Wat jij ons hebt bijgebracht is niet te omschrijven.

Van eerlijk en oprecht te zijn tot je enorme levensvreugde.

Want geloof ons maar als we je vertellen dat we die lach van jou niet snel zullen vergeten.

 

Wij kunnen ons alleen maar troosten met het gedacht dat je in goede handen bent.

Bekende handen. Handen van iemand waar me met z’n allen nog heel heel veel van houden. Handen van uwe man, van onze Bou.

 

Jij mag dan wel aan ons zicht verdwenen zijn,
je zal voor eeuw in onze harten blijven.
Onze herinneringen aan jou zullen we voor eeuwig koesteren.

 

Hoe kunnen we nu afscheid nemen van jou?

Zolang jij in onze harten zit, zullen we geen afscheid moeten nemen. Jij zal altijd bij ons zijn.

 

Marein, het is een plezier, een voorrecht, een eer jou gekend te mogen hebben.

Marein, het is een plezier, een voorrecht, een eer dat wij jou onze Marein mogen noemen.