Kris Brems

Nu, op 24 juli 2015 verneem ik van Els, mijn ex-partner waarmee ik twee kinderen heb, dat jij Kris, overleden bent. Je was op zijn minst gezegd een buitenbeentje. Het was fijn om je in de buurt te hebben, want humor was een handelsmerk. Jij schudde met heel je bovenlijf telkens je lachtte. Ik zal de bijhorende mimiek en klank nooit vergeten.
Je was een klevere kerel, non comformistisch. Ik zie je nog staan in die hel groene pul waarvan ik dacht toen :"daar zou ik niet durven mee rondlopen". Je trok aan wat je wilde en het was voor jou allemaal niet zo belangrijk. Het was verbazend hoe sterk je was en bleef functioneren ondanks je in de greep was van het spul dat jou in de ban had en waar je blijkbaar niet los van kon of wilde. We waren het gewend. "Dat hoort bij de Kris". Dat je daardoor wel eens steken liet vallen kan ik begrijpen.
Ik denk vooral terug aan die fijne momenten die we hadden,op Texel samen met Marij, je lief. Of in de Ardennen met nieuwjaar in Mohiville.(max. karakters helaas bereikt)

Kris slaap zacht lieve jongen,een hart van goud .

Jij kende mijn naam niet. We zagen en spraken elkaar maar enkele keren.
Je verbaasde me met jouw onwezenlijke inteligentie en bijzonder innemende menselijkheid.
Het spijt me dat ik met jouw niet meer van gedachten heb gewisseld.

Lieve Kris, tot straks, we gaan gelukkig zijn, dappere lieve Kris die zijn pijnen niet goed delen kon, dank je ook dat je mijn vriendschap met Nancy hersteld hebt, ontzettend groot hart heb je,alles komt goed, arme ongelovigen....